“Hé Hallo”
“Gute Morgen”
“Komst du aus Freiburg?”
“Freiburg ?, Nein ich komme aus Holland”
“O, ik dacht uit Freiburg. Daar kenne ich jemand die er net zo uitziet”.

Zo begint dan mijn dag. Het is natuurlijk leuk te horen dat er nog zo’n knap iemand in Freiburg rondloopt, maar het roept ook allemaal vragen op, die me de hele dag kunnen bezighouden.

Maar goed. Eerst Frühstucken bij de plaatselijke Bäckerei en wat fruit kopen voor onderweg.

De zon schijnt weer volop. Heeft wat goed te maken van gisteren.

Om 8:30 zit ik weer op de pedalen. Al snel fiets ik onder de Kochertalbrücke door. Het moet de hoogste brug van Duitsland zijn met zijn 185 meter. En hoog is hij. Ik kreeg hoogtevrees toen ik er onderdoor fietste.

Het stond al aangegeven in het boekje dat er geklommen moest worden. Van het dal van de Kocher naar het dal van de Jagst. Dat klimmen viel me niet mee. Ook met lopen heb ik daar last van.
De eerste heuvel was in een bos. Dat was wel lekker, de schaduw. Maar er volgen er meer. Bij een langere klim moet ik echt een paar keer stoppen. Daar schaam ik me niets voor. Bovendien is het nodig om de hartslag weer naar beneden te krijgen.
Het is wel weer een mooie route. Door bossen, over landweggetjes en soms een wat grotere weg, maar overwegend rustig.
Ik heb overigens veel wind tegen.

Ik haal ook weer water bij een Friedhof. Ik ga er maar van uit dat het drinkwater is.

Bij Jagstzell is nog wel een winkel, maar dan heb ik er inmiddels 30 km opzitten.

Tegen 14:00 ben ik bij de camping, maar er is Mittagsruhe tot 15:00. Een vrouw zegt dat ik wel een plek kan uitzoeken. Hebben zij ook gedaan, alleen hebben zij online geboekt en ik niet.
Ik kijk toch verder en vind het tentenveld. Ik zet de tent vast op. Plek genoeg.

Na het inschrijven, douchen en de kleding uitspoelen, loop ik naar het stadje.
Het is zaterdagmiddag. Alles dicht. Ik ga naar de basiliek. Ernaast is er een repetitie van een koor. Ik heb die maar niet verstoord en ben in de basiliek gaan kijken. Wel mooi.
Verder struikel je over de Eis-Café’s. Ik hou het bij een Weizen vom Fass.

Daarna loop ik naar boven naar het slot. Het voetpad is aardig steil. Bovenaan blijkt dat ze het slot aan het restaureren zijn. Weinig te zien dus, behalve uitzicht over Ellwangen. Toen weer naar beneden via hetzelfde voetpad. En weer terug naar de camping.

Bij het afwassen sta ik met een man Duits te praten. Hij heeft Dreft afwasmiddel. Blijkt het dus gewoon een Nederlander uit Venlo te zijn. Die zijn wel wat Duitsers gewend zou ik zeggen.
Of uit beleefdheid, of vanwege mein Deutsch, deed hij net of ik Duitser was.
Ik had in ieder geval wel weer een mogelijkheid om mijn powerbank op te laden bij zijn caravan. Op het tentenveld was er niets om dat te doen.

Zo stil als het in Ellwangen was, zoveel herrie is er naast de camping. There’s a party going on. De disco dreunt aardig na.
Alsof de boxen naast mijn tent staan.
Uiteindelijk toch weer stil en kan het snurken beginnen.

Geschreven door Op-fietse