De regenkans zou afnemen volgens de berichten van gisteren, maar als ik wakker wordt regent het nog.
Ik ga eerst ontbijten en stel het fietsen zo lang mogelijk uit. Om een uur of 10-11 zou de kans op regen weer verminderen.

Voor de eetzaal is een afstapje. Ik moet zeggen dat het een verraderlijk afstapje is, al hangt er een papier met: vorsicht Stufe.
Een vrouw valt van de Stufe en verzwikt haar enkel. Iemand vraagt of er een arts angerufen moet worden. Dat is niet nodig. Wel wordt er een theedoek om de enkel geknoopt. Ik denk niet dat dat wat helpt.
Ze voelt zich niet goed worden en gaat op de grond liggen voor het ontbijtbuffet. Haar vriendinnen gaan erbij zitten. Ik kan niets anders doen dan vragen of ik moet helpen, en, na ontkennend antwoord, gewoon verder eten. Na enige tijd gaat het weer en wordt ze overeind geholpen.
En dan moet de dag eigenlijk nog beginnen.

Het plan was om naar Rüthen te gaan, zo’n 90 km, maar misschien is dat wat veel met de heuvels, dit weer en de regenkans. Ik neem mezelf voor dat als ik voor 14:00 in Paderborn ben, ik verder zal fietsen.

Om 10:45 fiets ik weg en is het zowaar droog.
Vlakbij zijn de Externsteinen. Nu had ik ze al een keer gezien toen ik de R1 naar Berlijn fietste, maar nog niet bij slecht weer. Dus toch maar even kijken.

Ik fiets verder het bos in. Over een grindweg, staat er in het boekje. Inmiddels is het een modderpad geworden.
Men is in het bos aan het werk en er staat een vrachtwagen midden op het pad. Ik kan er niet langs en het lijkt me bovendien ook gevaarlijk met die grote boomstammen.
Het is ook op het punt waar mensen water aan het tappen zijn uit een gootje in de wand. Ik vraag of je niet krank wordt van dat water, maar een man zegt dat als je niet krank wordt van Leitungswasser je hier ook niet krank van wordt. Nou vooruit dan maar, en ik vul een bidon met dit blijkbaar heilzame water.
Ik moet nog wel een ander pad nemen en mijn fiets naar beneden sjouwen.

Het bospad wordt er niet beter op. Het begint te miezeren en vervolgens goed door te regenen.
Ik fiets op de Hellweg. Dus. Gelukkig gaat het lange tijd naar beneden en kan ik de pedalen stil houden.
Bij een dorp aangekomen schuil ik in een bushokje, maar krijg het alleen maar kouder. Dus na enige tijd maar weer door richting Paderborn.
Daar kom ik om 14:30 aan bij Hotel Sud, waar ik een goedkope Einzelzimmer vind.
Alles is nat en vies en ik heb het koud. Het heeft geen zin nu een camping op te zoeken. Zelfkastijding kent zijn grenzen.
Hopelijk wordt het morgen beter.

De weerapp is ook niet altijd te vertrouwen. Het zou droger worden maar het ging regenen. Niet zomaar een bui die je kan afwachten, maar regen.

Het is een geschikte kamer met zelfs een aanrecht waar ik koffie kan zetten en mijn eten op kan warmen
Helaas doet de verwarming het niet. Het zou nu geen overbodige luxe zijn. Wel staat er een ventilator. Daar probeer ik maar wat mee droog te blazen. Je moet wat.

Om 16:00 klaart het op en zie ik een zonnestraal.
Tijd voor een snel rondje Innenstadt van Paderborn. Dat betekent voornamelijk wat kerken van buiten en binnen bekijken en naar de bronnen van de Pader, de kortste rivier van Duitsland.
Om 18:00 gaat het weer regenen en schuil ik in een kerk. Een schuilkerk. Maar dan anders.

Tijdens mijn natte en koude fietstocht moest ik denken aan het liedje van Randy Newman: Rider in the Rain (met mooie steelguitar). Al gaat dat over iemand op een paard, maar mijn fiets voelt ook, met een beetje fantasie, als een soort van paard; een stalen (aluminium) ros.
Ik ga alleen niet naar Arizona.

Geschreven door Op-fietse