Ik heb mijn ontbijt samen met andere pelgrims, waarbij er alleen maar Frans wordt gesproken.
Helma is met de Japanner al op pad.

Ik vertrek om 8:15. Wel vroeg voor mijn doen, ik hoef ook geen tent af te breken, maar dan ben ik misschien de warmte voor.
De man van de beheerster van de albergue denkt dat hij me al eerder hier heeft gezien. Ik ben hier toch echt voor het eerst. Zou ik een dubbelganger hebben ?

Het is wel zonnig, maar nog fris.
Het eerste deel is heuvelachtig, met af een toe een klim.
Bij Carresse-Cassabar neem ik de afslag naar Saint-Jean-Pied-de-Port.

Om 11:00 ben ik in Saint-Palais en is het tijd voor koffie. Het is wel gezellig druk in Saint-Palais. De Vuelta komt er op 4 september ook doorheen en ik verken dus nu vast het parcours. Afgezien van alle verkeersdrempels, het eenrichtingsverkeer , de “stop” borden en de vele rotondes, ligt het er redelijk bij.
Na een half uur ga ik weer verder en dan begint het klimwerk weer. Ook langs de grotere (D933) weg.

Om 14:00 heb ik er 65 kilometer op zitten en ben ik in Saint-Jean-le-Vieux.
Ik ga er naar de OdT om een stempel te halen. Als ik naar binnen ga komt er net een vrouw naar buiten.
“Ik ga eerst even de post wegbrengen. Ik ben zo terug. Ik had je al gezien”, zegt ze.
Het gebeurt wel vaker dat, nu net als ik kom, de post moet worden weggebracht. In Onnesse-er-Laharie was dat ook al zo.

In deze omgeving zie ik al allemaal pelgrims (wandelaars) en ook veel fietsers, maar die zijn niet vol bepakt.

Bij La Madeleine is er een dame die mijn t-shirt van de Barcelona marathon ziet (lekker om in te fietsen, en al helemaal verkleurd door de zon).
Of ik een Spanjaard ben ?
Zie ik er zo uit ?
Ze vertelt van de halve marathon in Bilbao. Dat het zo’n mooie route is langs de oceaan. Ik zeg dat het een beetje ver weg is voor mij voor (maar) een halve. Alhoewel ?

Iets voor 15:00 ben ik op de camping in Saint-Jean-Pied-de-Port. Daarvoor heb ik eerst bij de OdT geïnformeerd waar de camping is en vervolgens ben ik met mijn volbepakte fiets door de smalle steile straatjes, waar families het presteren om met vijf personen naast elkaar gaan lopen, naar de camping gegaan.
De receptie is nog dicht, maar ik zoek alvast een plaatsje, en kom bij van de zware inspanning.

Na het installeren en douchen ben ik nog even de straatjes doorgelopen en ben ik naar boven geklommen naar de Citadel voor het uitzicht en om te zien waar ik morgen overheen moet naar Roncevalles.

Geschreven door Op-fietse