10 september zondag

Het was een koude nacht, maar droog. Het is mooi weer, en er is geen wolkje aan de lucht.
Ik had de wekker vroeg gezet, maar ben er pas om 7.30 uit. Om 8.00 gaat het bureau open voor het compostellaat. Als ik er om 8.10 kom staan er al 150 mensen.
Na ruim een uur ben ik aan de beurt.
Daarna ga ik naar een kantoor van het Jacobsgenootschap, drink er koffie en haal wat informatie over Santiago. Vervolgens reserveer ik vast een kamer voor woensdagavond.

Er staat een lange rij voor de kathedraal. Ik vraag voordringende oudere mensen waar de rij voor is. Er is om 12.00 een mis en daar staat iedereen voor in de rij. Één uur van tevoren. Ik vraag waar ze vandaan komen. Italië, Rome. Daar hebben ze op elke straathoek een kerk, kapel of kathedraal en dan gaan ze er hier ook nog voor in de rij staan.
En ik ook. Jij ook Hans ? Ja ik ook. Ik ben er toch !
Bij de ingang staat bewaking, die helemaal niets voorstelt. Er loopt overigens sowieso veel politie rond de kathedraal.

De hele kathedraal zit stampvol. Ik heb een plekje vooraan bij een pilaar, zodat ik overal overheen kan kijken.
Er is een 'zingende non' die van alles gaat oefenen. Ze geeft aan wanneer iedereen moet staan en zitten en repeteert vooraf wat iedereen mee moet zingen. Zoals het er in Nederland zestig jaar terug ook aan toe ging. Ze kan wel mooi zingen. Daar zou ze eens iets mee moeten doen !
Ik kan niet zingen, dus doe maar niet mee.
Aan het eind wordt er nog met het grote wierookvat gezwaaid. Heb ik dat ook een keer gezien.
Er staat een hele rij voor Jacob, dus dat doe ik wel een andere keer. Of niet.

Het is toch wonderlijk dat menselijk lichaam. 21 dagen bergop en bergaf gefietst, zonder rustdag en nu ik aangekomen ben, ben ik op. Zelfs zonder bagage is een heuvel nu al teveel.

Ik ga wat drinken bij de camping en daar staat de, niet te vermijden, televisie aan. Eerst voetbal, maar vervolgens een basketbalwedstrijd tussen Spanje en Turkije die wel enige belangstelling krijgt en aan het eind ook nog spannend is. Spanje wint.

11 september maandag

Het heeft vannacht geregend. Er staat een plas bij en onder de tent en er is het een en ander nat.
Het zou vandaag beter weer worden, dus ben van plan naar de oceaan te gaan bij Finisterre. Hier is het eind-/beginpunt van de camino.
De eerste bus van 9.00 naar Finisterre laat ik maar even "lopen". Er gaat er om 10.00 ook een.
Het wordt weer droog.

Jean-Michel is vertrokken. He "was happy to see me". Ik ook, al was er wel een taalbarrierre. Ik zal zijn vrolijke gefluit ook wel missen.

In de buurt van de camping is een groot busstation. De bus vertrekt precies op tijd.
Wie zei er daar dat de Spanjaarden het niet zo nou nemen ?

Het klaart wat op en het is een graad of 19.
Eerst gaan we door veel bebouwde kom, maar daarna weer het mooie heuvelachtige landschap met eucalyptus-, kastanje- en dennenbomen, weiland en hei.
Ik wordt nogal misselijk in de drie ! uur durende busreis. De bus gaat de hele kustlijn af via Noia. Muros, Cee en dan pas naar Finisterre. Onderweg wordt er ook bij andere bushaltes gestopt.

In Finisterre aangekomen ga ik eerst naar een farmacia voor pillen tegen wagenziekte. Gelukkig hebben ze die.
Daarna loop ik via het wandelpad naar het eind-/beginpunt bij de vuurtoren. Het trekt wat open en ik krijg een mooi uitzicht op zee.
Weer houdt mijn telefoon er spontaan mee op. Zucht.
Ik neem de bus van 17.00 weer terug naar Santiago. Met het reispilletje verloopt dat wat prettiger dan de heenreis.

12 september dinsdag

Het is een regenachtige dag.
Ik ga kijken waar ik morgen de fiets moet afleveren en loop nog een keer door de kathedraal. Het is rustig en loop nu wel even langs Jacobus. Ik ben er toch !

13 september woensdag

Het is miezerig pestweer. Ik wacht zo lang mogelijk met inpakken in de hoop dat het droog wordt. Het wordt dus niet droog. Tent nat ingepakt. Om een uur of twee gefietst naar het adres waar ik mijn fiets en bagage kan afleveren. Na even gewacht te hebben ingeleverd bij een Spanjaard die voor Soetens, de vervoerder, zegt te werken. Op hoop van zegen dan maar.
Vervolgens naar de 'simple room' die ik geboekt heb. Valt mee. Ze bellen ook alvast de taxi voor morgenochtend vroeg.
Daarna nog even rondlopen en weer terug naar de kamer.

14 september donderdag

Vroeg op en de taxi is mooi op tijd. Het is net een kwartiertje rijden en ik ben ruim op tijd op de luchthaven.
Het is lekker rustig. Bij de controle worden er papiertjes langs mijn handen en kleding gehaald.
"Waar is dat voor ?".
"Random control for explosives".
Ik kan wel eens uit mijn vel springen maar explosief, nee.
We vertrekken iets later, maar komen op tijd in Nederland aan.

Nee, dan de ontvangst in Nederland !

Als ik naar de trein loop staat er ineens een grote hond aan mijn broekzak en in mijn kruis te snuffelen. Staan er twee van die politieagenten met gele hesjes aan de hond te trekken.
"Wat is dat ?", vraag ik.
"Heb je drugs ?, ja of nee ?"
"Nee !"
"Gehad dan? "
"Nee !".
Ik vraag nog een keer wat er aan de hand is.
"We zijn aan het trainen, het zijn jonge honden".
"Dan mag die nog wel wat leren", zeg ik.
"Doet u nog aan nazorg ?", vraag ik. "Volgens mij valt allemaal wel mee", zegt er een, de andere zegt helemaal niks.
Niet alleen die hond, maar de politie heeft dus ook nog wat te leren. Vooral normale fatsoensregels. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn. Maar ja, jonge honden, dat kost tijd, en sommigen leren het nooit.
Je gaat dat trainen toch niet op echt publiek uitoefenen ? Wat is dit voor een land ? Nederland dus. Welcome back.
Vervolgens loop ik verder met een natte plek in mijn kruis van het gekwijl van de hond.

Het verschil tussen een café con leche in Spanje en een kleine cappuccino in Nederland is ongeveer 2,50 €. En dan heb ik nog niet over het smaakverschil.

Kortom: welkom in Nederland !

Conclusie:
De reis zelf was belangrijker dan de bestemming.

Santiago was een tegenvaller en is een grote poppenkast.
Ik heb er meer souvenierwinkels gezien dan in Londen en Parijs samen. En dan ook nog dat vermaledijde toeristentreintje !
Maar Spanje is een mooi land, er wonen aardige mensen en je kan er aardig fietsen. In Frankrijk overigens ook.

Geschreven door Op-fietse