7.00 op. Het is mooi weer, maar het duurt even voordat de zon boven de bomen staat.
Gisteren begon de karaoke om 22.00 maar was na een uurtje al weer afgelopen, dus ik heb aardig door kunnen slapen.
9.45 weg en het is al warm. Geen wolkje te zien.
Als ik bij de camping weg fiets laat net iemand zijn hond, ter grote van een kleine pony, schijten op een mooi gazonnetje. En gewoon laten liggen en doorlopen. Zeker een zakje vergeten. Met één had hij het niet gered.
Ik ga eerst naar de supermarché wat kopen voor onderweg.
Daarnaast is de Office de Tourisme, en ik vraag aan de dame achter de balie of ze een tampon heeft. Nee, ze begrijpt er niets van. Ik probeer nog uit te leggen dat tous les offices de tourisme etc., maar ik krijg geen tampon.
In ieder geval wel een chausson aux pommes als ontbijt en cola, voor de suikers.
Onderweg zie ik Bambi nog weg huppelen in een weitje waar een bordje "reserve de chasse" hangt.
Ik kom langs Biran, een oud dorpje. De kerk is dicht, maar je kan door een hek naar binnen kijken. Als je op een knop drukt, wordt de kerk verlicht en wordt er een heel verhaal in het frans opgestoken en wordt de muziek gestart. Het is een interessant verhaal, denk ik. De door mij begrepen woorden zijn frontale, niveau, la vie, la terre, superieure en regarde.
Er is in dit dorp van misschien 50 inwoners ook een marie. Daar kan ik mooi een stempel halen. De deur is open, maar er is niemand. Als ik later iemand naar binnen zie gaan ga ik er achteraan. En ja, er is iemand.
Volgens mij was de man burgemeester, politieagent, postbode en schoolmeester.
Om 13.00 zoek ik een bankje op in l'isle-de-Noé om wat te eten. Niet zo rustig als gisteren, maar in ieder geval in de schaduw.
Er volgt een heuvelachtig parcours en het is ontiegelijk heet. Waarom leggen ze de hellingen bergop in de barende zon? Het is een zware dag. Ik ben een mooiweerfietser maar dit is teveel van het goede. Het water in de bidons is lauw.
In Marciac neem ik iets te drinken en laat de bidons nog eens vullen met koud tapwater. Nog 15 km te gaan tot de geplande camping.
Er volgen 3 zware heuvels naar Maubourguet. Het is een relatief grote plaats. Ik moet twee keer de weg vragen naar de Office de Tourisme. Eenmaal vraag ik het aan een doof oud vrouwtje wat voor haar huis zit. Heb ik weer. Probeer dat dan maar eens in je goede frans, Hans. Maar ze wijst me wel de juiste weg.
Ik ben net op tijd voor een stempel. Als ik de weg naar de camping vraag blijkt die gesloten. Maar er is wel een blokhut voor pelgrims. Er zitten al twee pelgrims in. Ik vraag of ik mijn tent niet neer mag zetten. Dat mag, als het maar uit het zicht is. Ik krijg sleutels van de poort, douche en wc en betaal 5€ voor een nacht.
Twee keer rechts is de camping, maar ik vind hem niet, omdat ik een straatje te ver rij. Ik vraag een vrouw met een slaapmatje de weg. Ik denk dat is een pelgrim. Blijkt dat ze hier gewoon woont en naar yoga les gaat ! Maar ze wijst me wel de camping.
Wat denk je ? Past de sleutel van de poort niet. Gelukkig komt er een pelgrim uit de blokhut die het hek opent. Ik zoek plekje tussen de bomen.
Ik krijg een stuk meloen van een duitse pelgrim. Hij komt uit de buurt van Dresden en is via via met de trein naar Auch gegaan en dan ergens in de buurt van Leon gaat hij weer terug. Dus.
Naar het dorp om Italiaans te eten en vooral spaghetti.
Tonight only pizza. Ok, dan een pizza. Wel graag een bier om hem weg te spoelen. Pas de problem.
Het was ondanks de maar 77 km een berezware dag. Vooral door de hoge temperatuur en de hellingen in de barende zon.
Het is dan ook fijn als je je de longen uit je lijf fietst en alle zuurstof die er is nodig hebt, er zo'n wit dieselbusje naast je terugschakelt en je met een dot gas voorbij rijdt.
Maar verder gaat alles goed 😊

Geschreven door Op-fietse