Het pad van vandaag is een beetje van Ludger en een beetje van mijzelf. Het Ludgerpad stuurt je namelijk dwars door Aalten, en ik dacht: "wat moet ik eigenlijk in Aalten?". Zo'n groter dorp is namelijk nooit zo heel leuk om doorheen te lopen, je loopt vooral door nieuwbouw aan de buitenrand. Bovendien had ik gisteren mijn route wat verkort, waardoor ik vandaag 21 kilometer zou lopen. Een alternatieve route via Bredevoort zou 20 zijn en zo liep ik een beetje Ludgerpad, een beetje lokale routes, een stukje Scholtenpad (dat ik in 2021 liep) en weer een groot stuk Ludgerpad. Veel over asfalt, dat viel me een beetje tegen.

Toch weer een prachtige tocht gehad, na een koude en natte nacht, alles was nat of klam vanmorgen. Ik ontbeet met een vers eitje (ja, weer gekookt in mijn thee, ik weet nog hoe ik alles efficiënt kan aanpakken), lekker brood en veel thee in de opkomende zon. Half 10 vertrokken en alles lag er prachtig bij in het zonlicht. Ik liep ook fijn. Vlak voor Bredevoort een koffiepauze met bij de koffie mijn zelfgemaakte dadelbrokjes met noten en haver, lekker en voedzaam, daar ga ik er meer van maken! In Bredevoort weinig van het mooie plaatsje gezien (wel de plek waar Jetta ooit doodsbang was voor Sinterklaas) omdat ik naar de Spar moest voor inkopen. Zo gezegd zo gedaan, dat ging allemaal prima, eten voor vandaag en morgen ingeslagen, want hierna kom ik geen winkels meer tegen. Na Bredevoort even wat onverharde weggetjes, ik loop lekker, word 2 keer gebeld door de schilder die een probleem heeft, bel daar zelf even over met Jos en zo vliegen de kilometers voorbij. Nou ja, vliegen, ik merk dat mijn rugzak 2 kilo zwaarder is door het water en de boodschappen en ben een beetje ongerust dat ik de camping niet haal vóór een uur of 5, om nog rustig bij daglicht de tent op te zetten en te kunnen koken. Ik besluit er niet meer over na te denken en spreek met mezelf af dat ik om 5 uur stop en desnoods bij iemand aanbel om de tent op te zetten.

Na ruim 18 km neem ik mijn verplichte ligpauze aan de rand van een ruime oprit naar een boerderij. Als ik net lig, komt er een vrouw aan fietsen die mij groet en de post uit de brievenbus vist. Ik verontschuldig me dat ik volgens mij op haar terrein lig, maar dat vindt ze helemaal niet erg en ze is alleen maar heel bezorgd of het niet te koud is zo op de grond. Ik zeg dat het meevalt maar ze nodigt me uit voor een kop koffie. Mijn oude pelgrimsmotto indachtig om altijd op alles ja te zeggen, stem ik in en zo lopen we naar haar prachtige voormalige boerderij. Ze is 85 en woont daar met haar dochter met haar gezin. Ik doe mijn schoenen uit, krijg verse koffie en een beschuitje met zelfgemaakt jam. We praten over de boerderij, de koeien, haar overleden man. Het is zo'n voorrecht om zoiets mee te maken, kleine dingen en aardige mensen doen ertoe. Ik denk aan mijn moeder.

Gesterkt loop ik verder en na precies 21 kilometer bereik ik de camping. De duurste tot nu toe met de slechtste voorzieningen, maar wel een heel aardige eigenaar, een dubbele trappist voor bij de tent en prachtig gelegen. Ik zoek een plaatsje voor de tent, zet hem op, was me, en als ik eindelijk het eten op wil zetten en dat biertje wil gaan drinken raak ik in gesprek met een vrouw die hier een vaste standplaats heeft. Toch ook even gezellig. Ik drink met groot genoegen mijn bier en kook erg lekker, gevulde verse pasta met pesto en boontjes, zeer luxe voor mijn doen. De helft blijft over voor morgen als lunch.

Ondertussen heb ik Joanne even gesproken die haar hersenschudding helemaal zat is. Ik begrijp het zo goed!! Ik besluit om morgen al terug te gaan naar Nijmegen en zaterdag en zondag met haar te gaan wandelen en ergens (tent of b&b) te overnachten. Daarmee kort ik deze tocht een dag in, maar verleng ik het wandelen met de zondag en Joannes gezelligheid. En als het goed is wordt morgen nog een prachtige wandeldag.

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage