Wat een duizelingwekkende dag. 's Ochtends voor vertrek al met Jos gebeld en even bijgepraat. Om 9 uur vertrek ik van een nog doodstille camping, oja, wel nog even een foto van Tooske gemaakt natuurlijk.

Het is lekker wandelweer, de bomen ruisen mooi, het is stil om mij heen en in mij. In Houthuizen even uitrusten in de kapel langs de weg. Vlak voor Grubbenvorst heb ik alweer zin om even te zitten en drink ik zelfgezette koffie. In Grubbenvorst zelf koop ik pindakaas en als ik de winkel uitloop regent het. Regenponcho aan en maar eens zien hoe dat gaat na de afgelopen hete dagen. Ondertussen denk ik aan de Vierdaagselopers, die vandaag 30, 40 of 50 kilometer wegtikken, terwijl ik op m'n dooie akkertje steeds verder daarvandaan loop. Met het pontje de Maas over en door graffiti op het viaduct weer even terug de harde werkelijkheid ingetrokken: 1,7 miljoen dieren per dag gedood in Nederland, dat moet toch ook voor vleeseters onverteerbaar zijn!

Het blijft maar regenen en de kapel van Genooy biedt even onderdak en warmte. Het slechte nieuws is dat mijn schoenen én sokken kletsnat zijn en dat ook de binnenkant van mijn poncho nat is, maar dat zou ook condens kunnen zijn. Ik trek een droge trui aan en droge sokken en rek mijn verblijf in de kapel zó lang dat ik me een landloper voel die een verblijfplaats voor overdag gevonden heeft. Zo kijken de andere bezoekers me trouwens ook aan, het is daar een komen en gaan van mensen.
Als het daarna even droog is en ik me net geïnstalleerd heb op een bankje aan de Maas om een broodje te eten, begint het weer te regenen en besluit ik om vandaag een hotelletje in Venlo te zoeken. Snel alles weer in de rugzak proppen en al lopend zoek ik iets via Booking.com. Ik weet niet wat voor spectaculairs Venlo te bieden heeft, maar de prijzen vallen me heel erg tegen. Venlo binnenlopend ontdek ik dat ik een dopje voor mijn wandelstokken verloren ben (eigen schuld, dikke bult, ik wíst al dat ik ze niet in het open vakje van mijn heuptasje moest stoppen) en die heb ik echt hard nodig om met de stokken op stoepen en asfalt te lopen. In de inmiddels stromende regen maak ik een lijstje van prioriteiten:
1) overnachting regelen.
2) nieuwe doppen voor mijn stokken kopen.
3) mijn schoenen waterdicht laten spuiten.

Ad 1) Ik bedenk dat ik lid kan worden van Vrienden op de fiets, doe dat inderdaad staande onder de luifel van een winkel; bel tevergeefs drie adressen redelijk in de buurt (vol, geen tijd en bij de derde geen gehoor). Ik laat prioriteit 1 even zitten en ga ergens een kop thee drinken.
Ad 2) ik bel al theedrinkend de dichtsbijzijnde sportzaak en ze zeggen inderdaad doppen te verkopen. Later blijkt dat het eigenlijk doppen voor Nordic Walking zijn, maar daar neem ik graag genoegen mee.
Bij het afrekenen van mijn thee vraagt het Engelstalige meisje waar ik naartoe ga en waar ik overnacht. Als ik zeg dat ik nog geen idee heb, biedt ze me een lege kamer in haar studentenhuis aan voor vannacht. Ik neem zonder aarzelen dit aanbod aan, na natuurlijk drie keer te vragen of ze het zeker weet.
Daarna voel ik me weer zó gesterkt en tevreden! Ik laat per ongeluk mijn stokken staan bij de Action waar ik een haarelastiekje koop en kom onderweg nog een vrouw tegen die een fiets in haar auto aan het laden is. Ik bied aan om te helpen, zij vraagt waar ik naar op weg ben en zegt dat ik ook wel bij haar mag overnachten. Wat zijn de mensen toch aardig!
Ik haal mijn stokken weer op bij de Action, vind uiteindelijk dus ook nieuwe doppen, en laat (ad 3) mijn schoenen impregneren. Ook probeer ik een stempel bij de Martinusbasiliek te scoren, maar ik moet het uiteindelijk doen met een stempel van de VVV, eigenlijk gewoon een winkel, maar ja, beter iets dan niets.
Ik koop nog wat brood voor morgen, eet een goedkope pizza en zit inmiddels, alsof ik weer even 20 ben, op een afgeragde bank in mijn studentenhuis van vannacht.

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage