Vanmorgen dacht ik aan misschien wel de grappigste opmerking die ik voor vertrek kreeg van mijn buurman:
"Ga je naar Róme lopen? Dat is zo'n 1600 kilometer"
"Over de snelweg wel, maar lopend is het wel 2200"
"O, maar houd je wel van wandelen?"

Een terugkerende vraag was en is natuurlijk naar het waarom van deze tocht (vandaag was de eerste vraag van een wildvreemde of ik ergens voor op de vlucht was, grappig hoe impertinent mensen kunnen zijn). Zonder deze vraag direct te beantwoorden, denk ik dat ik best wel talent heb voor het nutteloze. En dan bedoel ik het letterlijk: datgene wat geen nut heeft buiten zichzelf. Als je een huis bouwt, kan dat misschien plezierig zijn, maar toch gaat het er uiteindelijk om dat er een degelijk en bewoonbaar huis wordt opgeleverd. Nutteloze dingen dienen niet zo'n doel, maar vaak zijn het, voor mij althans, wel de meest betekenisvolle dingen in een leven.
Als ik aan mijn eigen leven denk is dat natuurlijk muziek in allerlei vormen, en ook mijn filosofiestudie, religie en nu dan mijn wandeling.

Toen ik vanmorgen van de camping afliep, zag ik een wegwijzer op de weg: Vianden 9. Een auto reed me voorbij en die zou daar dus tien minuten later aankomen. Als ik was gaan liften was ik er vóór half 9 geweest. Maar ik ging te voet, en de stijgingen en dalingen waren niet flauw vandaag, ik ben meer dan 775 meter gestegen en 800 meter gedaald. Nog geen Zwitserland, maar het was soms echt pittig steil. En in plaats van om half 9 kwam ik volgens mij rond half 4 aan, maar ik had wel lekker gelopen, enorm van heel veel uitzichten genoten, een gedeelte over boomstammen moeten klimmen en een smal pad tussen de struiken door moeten zoeken, op mijn blokfluit en mijn zelfverzonnen riet-fluit gespeeld in het bos, een stuk opgelopen met een Franse vriendengroep die op hun jaarlijkse wandelweek waren, ik had met Joanne en Nathan gebeld, gepraat met twee Brabantse vakantiegangers en met een jong stel op mountainbikes en twee kerkjes van binnen bekeken.
Kortom: ik heb een nutteloze maar betekenisvolle dag gehad.

Inmiddels is er gelukkig ook bewegwijzering van de GR5, niet de vertrouwde rood-witte streepjes, maar een geel zonnetje met GR5 erin geschreven. Dat was wel fijn, want mijn horloge was vandaag een beetje van het padje af en heeft me minstens 7x de melding "off route" gegeven, terwijl ik op de enige weg liep die er was en gewoon goed zat. Vanmiddag heb ik het wel warm gehad en aan het eind, toen de GR5 weer verder naar boven ging terwijl ik wist dat Vianden op een kilometer dalen lag, ben ik er rechtstreeks op afgegaan en liet ik de GR even links liggen.

Toen ik halverwege op een asfaltweg kwam die pal in de zon lag, stopte er een auto om me een lift aan te bieden. Ik zei dat ik te voet verder ging, maar bedankte hem hartelijk voor het aanbod. Sinds de film Spoorloos weet ik eigenlijk niet of ik een aangeboden lift zou aannemen. Voor wie hem niet gezien heeft: de ontknoping vond ik behoorlijk gruwelijk.

In Vianden heb ik Jessica geappt, mijn er-is-er-één-jarig-zingende ontmoeting van gisteren, en zij een haar vriend waren ook nog in dit dorp, waar het warm maar wel gezellig was, en samen met haar en Hans hebben we op een terras wat gedronken. Ik werd zelfs getrakteerd vanwege mijn verjaardag gisteren. Erg gezellig. Daarna nog anderhalve kilometer langs de Our gelopen naar de camping waar ik nu sta. Prima hier. Ik had vanmiddag al gekookt en heb nu een broodje en kaas en tomaten die ik nog ga eten. En dan lekker vroeg slapen en morgen profiteren van de koele ochtend-uren.

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage