En zo stonden we gisteravond met de camperbus naast die akker, waar de dag tevoren pesticiden gesproeid waren. En na een tijdje kreeg ik echt last van de vieze geur, het voelde ook gewoon niet gezond. Toen pas besefte ik dat ik niet zo kieskeurig ben qua biologisch eten en dat dus op alle groente en fruit die wij naar binnen werken zulk gif zit. Gif dat na ruim 24 uur nog als een vervuilende wolk boven zo'n akker hangt. Mijn ongewassen worteltjes smaakten vandaag toch minder lekker, en ik blijf er nog lang over nadenken hoe wij willens en wetens ons ecosysteem zo'n geweld aandoen.

Na een warme nacht vol drukke dromen in de bus toverde Siegrid vanmorgen weer een vorstelijk ontbijt tevoorschijn. Om half 9 gingen we lopen en binnen een kilometer zaten we alweer op mijn route. Voordien maakten we nog even een foto met Fabienne, die speciaal voor ons haar bed uitgekomen was. We spraken af dat zij om 4 uur naar de mis in Banneux zou gaan en Siegrid daarna mee terug zou nemen met de auto. Dan kon Siegrid bij haar weer de camper ophalen om terug naar huis te rijden.

Er volgt een mooie dag met voor het eerst echt serieuze hoogtemeters. We vinden een lekker plekje om koffie te zetten en kletsen daarna wat met twee hardlopers die zelf delen van de route naar Santiago de Compostela hebben gelopen. We lopen door wat gehuchtjes en een groter dorp, maar vooral heel veel natuur. Als we voor een verdwenen bruggetje staan waar alleen één zijkant van over is, kruipen we daar achter elkaar overheen, het is niet hoog en het water is niet breed maar het is toch een hele onderneming met onze rugzakken op. Later blijkt dat dit stukje route eigenlijk afgesloten was, maar we hadden toch echt nergens een omleiding gezien.

Na flinke afdalingen gaat het in de middag vooral bergopwaarts. We lunchen met de risotto van gisteravond onder een boom met prachtig uitzicht. Ik merk vooral als ik met anderen loop hoe langzaam ik nog steeds ga, want Siegrid loopt een flinke slag sneller, en ik blijf maar bij mijn eigen tempo. Geen probleem, om de zoveel tijd wacht ze even op mij en met voldoende pauzes komen we na 17,5 kilometer in Banneux aan. Het is 10 voor 4 en we lopen recht op de Accueil af. Voor degenen die Banneux niet kennen: het is een bekend bedevaartsoord nadat er in de jaren '30 een Mariaverschijning is geweest. Het gonst er van de mensen en later zien we ook alle horeca eromheen en alle winkeltjes met religiosa.
Maar ik wil nu eerst graag een pelgrimsstempel en die wordt mij van harte gegeven. Van mijn tocht naar Rome zijn ze erg onder de indruk.
En paar minuten later zien we Fabienne ineens langslopen en met haar lopen we naar de kapel waar de mis net is begonnen. Als we een stoel hebben gevonden, zie ik daar ineens mijn achternicht Anneke met haar gezin binnenkomen. Wat een toevalligheid weer, ik heb haar in geen tijden gezien en wist natuurlijk wel dat ze in België woonde, maar niet precies waar.
We wonen de mis bij en daarna wil Fabienne eerst voor mij onderdak regelen voordat ze ons het terrein laat zien en terug naar huis rijdt. Ik klets wat met Anneke die me aanbiedt dat ik bij hen kan logeren, maar zij wonen wel 15 kilometer verderop. We spreken af dat we eerst met Fabienne gaan vragen of ik bij de broeders van Saint Jean kan overnachten, en als dat niet lukt, ik contact opneem met Anneke om met haar mee te gaan.
De broeders wonen pal naast het bedevaartsterrein en Fabienne doet een goed woordje voor me. Ze is echt een schat, hoe ze zich over mij ontfermt! En wat zijn de broeders aardig en gastvrij: ik krijg een slaapkamer, ik kan douchen en ik mag met hen mee eten. Aan tafel zit ook nog een Waals gezin dat nu in Vlaanderen woont en het is een gezellige maaltijd. Achteraf wassen we samen af.

Wie twijfelt aan de mensheid raad ik aan alleen op reis te gaan. Ineens blijkt de wereld vol engeltjes te zitten.

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage