Hoe kan het dat je van een land dat zo dicht bij Nederland ligt zó weinig afweet? Waarvan je vroeger leerde dat het deel uitmaakte van de Benelux (bestaat die eigenlijk nog?), maar waarvan je op de heenweg er naartoe op moet zoeken welke taal ze er eigenlijk spreken. Zo leerden we in de auto een aardig mondje Luxemburgs spreken, of tenminste de woorden moien en äddi, die we veelvuldig toegepast hebben op de mensen die we tegenkwamen, maar dat waren er niet zoveel.
Verder kun je je er uitstekend redden met Frans en Duits, al weet je nooit in welke van die twee talen je moet beginnen. Bij een café vroeg ik daarom maar vantevoren welke taal ik moest spreken, maar dat bleken Portugezen te zijn, dus die spraken liever Frans. Op een ander terras (jazeker, in Luxemburg nog gewoon open) spraken we Duits, maar omdat de menukaart in het Frans was, hoorde ik mezelf op een gegeven moment ‘une tasse de café, bitte’ bestellen. In Luxemburg is dat heel gewoon.

De tocht was een groot succes. Dochterlief wil voortaan ‘alleen nog maar op wandelvakantie’ en begrijpt niet meer ‘dat mensen altijd op één camping blijven staan, want rondtrekken is toch veel leuker.’ Ook deed ze haar eerste wildkampeerervaring op, waar we trots en tevreden op terugkijken al vraag ik me met terugwerkende kracht wel af of we in de maling zijn genomen: we stonden met telefonische toestemming op het veldje van een jager, waar hij ook een schuurtje had staan. We mochten er gerust overnachten, maar moesten er rekening mee houden dat hij ’s nachts zou gaan jagen, en dan zijn geschoten wild zwijn daar zou ophangen. Inderdaad stond er een oude schommel met een enorme haak eraan. Ik sliep onrustig en droomde van jagers die mijn tent binnenkwamen. Maar we hoorden geen schoten ’s nachts en er hing ’s ochtends niets aan de vleeshaak. Had hij het niet gewoon voor de grap gezegd om ons, vegetariërs nota bene, af te schrikken?

Verder spreken de foto’s voor zich: Luxemburg in de herfst is een absolute aanrader! En de tent heeft het super gedaan, die gaat straks mee op mijn pelgrimstocht!

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage