Wat een luxe! Als ik gisteren uit de douche kom, staat Maartje naast de tent met een rugzak vol met eten. Het is meteen gezellig, we halen een biertje bij de pizzabakker van/naast de camping en hebben alle tijd om bij te kletsen. We eten kaasfondue met veel sla, komkommer en paprika's, halen ook nog een lekker toetje bij dezelfde pizzabakker. Drinken zelfgezette koffie met chocola, want ook die kwam uit haar rugzak tevoorschijn.

Voor het eerst slaap ik samen met iemand in deze tent, en het past precies. We lopen iets na achten de camping af, doen boodschappen in Melick, en lopen al gauw weer op het Pieterpad. Dan komen er twee fietsers voorbij, en terwijl ze langsrijden roepen ze "waar gaat de tocht naartoe?"
"Naar Rome", roep ik terug.
"Oh, wij ook!"
Ze stappen af, vertellen dat ze eerder al de tocht gelopen hebben en nu dezelfde route op de fiets gaan doen om mensen die ze destijds hebben leren kennen of die hen onderdak gaven te bedanken. We wisselen blog-gegevens uit, maken foto's en ik krijg een kristalletje aan een koordje voor onderweg. Tot slot vragen ze of ze een intentie voor mij mee kunnen nemen. Het was een wonderlijke en ontroerende ontmoeting op de vroege zondagochtend in een dorpje in Limburg.

We lopen Sint Odiliënberg in en uit, eigenlijk hadden we vandaag en komende nacht in het klooster daar willen doorbrengen, maar helaas konden ze ons niet ontvangen. Het is één van de weinige kloosters waar alle getijden nog helemaal in het gregoriaans gezongen worden.

Het gaat zo lekker dat we besluiten nog een eindje verder te lopen dan de geplande 8 kilometer. Na Montfort vinden we een plekje in de schaduw om een broodje te eten. We horen een doedelzak en zien allemaal kleine witte tentjes rondom het kasteel van Montfort staan. Het blijkt de tweede dag van Middeleeuws Montfort te zijn, waar we even een kijkje gaan nemen: muziek, knutselactiviteiten voor kinderen, iets met paarden, verschillende smeden, middeleeuws (!) brood en allerhande kraampjes met allerhande spulletjes. Leuk om even te zien, maar omdat het vol in de brandende zon ligt, besluiten we na een tijdje om weer door te lopen.
Hitte heeft, of je het wilt of niet, toch invloed op je gestel: Maartje begint last te krijgen van haar knie, en ik voel mijn heup alweer een beetje zeuren. We besluiten te overnachten op het gigantische "kampeercentrum" waar we net langs lopen, hebben er toch 12,5 kilometer opzitten, en ploffen neer bij het zwembad.
En dan is het even net alsof het gewoon vakantie is.

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage