Spanje bereidt ons voor op onze reis naar Nederland: het is zwaar bewolkt en grijs somber weer. En koud. Heel attent van España.
Maar het is wel echt museumweer. En dat treft, want we hebben Figueres op de route, de stad waar we al een ontelbaar aantal keren gewoon langs gekard maar nooit gestopt zijn.
We vinden een camperwaardige parking bij een kasteel 700 meter van het Dali museum. De kunstenaar waar Khorsand in haar puberkamer al een poster van aan de muur had hangen. Dali heeft dit museum zelf als project gerealiseerd, toen hij in de 60 was, in een paleisachtig voormalig theater met een grote ronde binnenplaats van ruw metselwerk met natuursteen brokken er in opgenomen. Het soort metselwerk waar we in Toledo al eens over schreven in deze blog. Het hele museum ademt een ruwe sfeer uit die gek genoeg erg recht doet aan de verfijnde schilderstijl van Dali. Eén van zijn grote voorbeelden was trouwens onze nederlandse Johannes Vermeer.
En in dit museum voor driekwart werk van de grote ijdele meester, inclusief een tentoonstelling hoe het museum wat zijn naam draagt tot stand is gebracht. Alles bij elkaar een feest om rond te lopen en de ogen uit te kijken. We zijn er ruim tweeëneenhalf uur zoet mee.
Na afloop bekijken we de oude binnenstad nog even, stappen een pintxosbarretje binnen en wandelen dan langs de camper naar het militaire fort, het Castel de Figueres, uiteraard hoog op een heuvel. Het is zo groot dat we er drie kwartier voor nodig hebben om er omheen te lopen.
We besluiten op deze plek te overnachten, er staat inmiddels een grote witte camper naast ons met drie teckels aan boord. Veel veiliger gaat het vast niet worden.
Geschreven door BartKhorsandoppad