En nog waren we gisteravond niet uitgekletst. Tegen zonsondergang, tijdens het koken, kwam een witte buscamper naast ons staan met een Spaans koppel met een kat. En met...... een baby. Oeps, daar gaat onze nachtrust, denken wij argwanend. Het blijken Spanjaarden uit Extramadura, die erg goed Engels spreken. We kletsen met uitzicht op de ondergaande zon die we net helemaal rechts achter een uitloper in zee zien ondergaan, wat best bijzonder is aan de Middellandse zeekust. Daar verwacht je alleen de zonsopkomst te kunnen zien (als je tenminste bijtijds wakker bent).
Ze hebben 5 maanden verlof en nog een maand te gaan. Ze komen vol trots baby Alex tonen, die inderdaad bijna 4 maanden oud is. Best slim ook, want aan eventueel gehuil van zo'n lief innemend Spaans-ogend klein mannetje kun je je nauwelijks ergeren. Maar we vermoeden toch echte papa-trots bij deze jonge vader en geen sluwe manipulatie dat hij ons zijn zoon laat zien. Moeder kijkt in elk geval vol tevredenheid en glimlachend toe.
De plek is zo mooi, we blijven nog een dagje. Vanmorgen is het wel wat nevelig, waardoor we de dag langzaam laten starten. Op de tuinstoelen genieten we met een vestje aan van het hoge uitzicht over de baai en op zee. Met ontbijtyoghurt en een broodje.
Intussen komt de ene na de andere (Nederlandse) voorbijganger een uitgebreid praatje met ons maken. Het lijkt wel campinglife, zo op deze vrije camperplek.
We fietsen even naar het dorp en terug en ontmoeten de Nederlanders van gisteren weer. Daarna fietsen we onze camper voorbij om in het zonnetje dat inmiddels te voorschijn is gekomen nog een uurtje te strandbadderen.
Geschreven door BartKhorsandoppad