We fietsen vandaag over de prachtige slingerende zandweg naar het zuiden langs de rotsachtige geërodeerde zandsteenkust, die ook veel stenen en grind bevat. Maar verder prima te befietsen is. Met wilskracht laten we het naturistenstrandje links liggen in het besef dat we er terug weer langs komen.

Bij de eerste stop kletsen we zeker 20 minuten met twee Nederlandse mannen op stoere mountainbikes met evenzo stoere verhalen over hun stoere fietstochten. Met 50 km/u over de zandwegen de hellingen af, 100 km op een dag ook bij 45 graden in de zomer, nooit meer naar Nederland. Toch zijn het aardige lui die ons niet eens meewarig aankijken bij onze ietwat bescheidenere fietsprestaties.

Verderop rijden we een popup-camperdorp binnen met wel honderd campers langs kust en duin. Alle mogelijke plekjes zijn bezet. Bij het noordelijkste deel staan volgens de app
de Nederlandse en Franse hippies met oude en off-the-road busjes, het grote middendeel wordt bevolkt door hordes Duitse nieuwe campers inclusief aanhanger met motor, step en/of autootje, in het zuidelijkste deel staan de semi-permanente caravan- en camperbewoners van verschillende nationaliteiten. Zo stond het ook precies omschreven in de app P4N en iedereen houdt zich daar kennelijk braaf aan. Toch een bijzonder fenomeen die keurige typering waar al die vrijbuiters zich wel aan houden.

In de Duitse enclave kletsen we een half uur met een verdwaald Nederlands echtpaar die net is gearriveerd en de plaatsjes-verdeel-orde nog niet helemaal doorzien heeft. Maakt niet uit, ze staan aan het strand. Tussen de Duitsers.

Verderop kletsen we op de terugtocht nog met een dromerig Oostenrijks meisje die met haar ukelele Europa doortrekt in een tent en daarna op het hippieveldje nog weer een half uurtje een gepensioneerde concierge uit Groningen in een wandelrok (een kilt), die hij met zijn lange witte baard en manen graag even wil uitlenen aan Bart voor de foto. Maar wij prevaleren hem in zijn eigen outfit. Een enthousiaste man met een enthousiast verhaal.

En onder het fietsen terug raken we nog weer in gesprek met een Nederlander die eerst in Portugal woonde en nu in midden-Frankrijk, maar die voor de warmte in de winter toch even in Spanje campert. Een leuke man met een leuk gesprek.

En zo strijken we bijna weer bij de camper uitgeput en moe geluld heerlijk neer op het strandje van gisteren en laten het fietsstof en kletszweet (of is het fietszweet en kletsstof) lekker in zee van ons blote lijf afspoelen.

En dan vergeten we nog de Bazige Belg van gisteren, die ons vanochtend bij het wakker worden al resoluut aansprak, even later gevolgd door zijn bedeesde vrouw, die zoals wij al vermoedden gisteren, echt niet de directeur van het stel is, want ze heeft duidelijk weinig in te brengen bij hem.

De gamba's en wokgroente bereiden en eten we buiten voor de camper in de ondergaande zon. Het was opnieuw een mooie dag.

Geschreven door BartKhorsandoppad