We staan bijtijds op (lees: een onchristelijk vroeg tijdstip, eigenlijk een onverantwoord tijdstip voor ons pensionado's), waardoor we al voor half 8 aan de koffie zitten.

Na een klein uurtje rijden, zetten we Douwe ruim op tijd af bij het treinstation van Murcia, vanwaar hij met de trein naar Valencia-airport reist. Het dichterbij gelegen Alicante bood geen betaalbare terugvluchten meer aan vanwege het einde van de kerstvakantie. Maar een paar uur treinen door Spanje is ook geen straf.

Wij trekken verder, na de camper even teruggeorganiseerd te hebben voor tweepersoonsgebruik, naar het Parque Regional de Sierra Espuña in de buurt van Alhama de Murcia. In het Nationale Park zelf mag niet overnacht worden, maar aan de rand bij een Santuario, een heiligdom, daar mag het wel. Waar trouwens ook de weekmarkt wordt georganiseerd, dus zo ongezellig is deze plek niet.

Onderweg vullen we de diesel- en lpg-tank, er kan dus weer verder gereden worden en de schoorsteen van onze camperkachel kan vanavond weer roken.

Naast ons plekje waakt een reusachtig Christus-beeld boven op de berg over ons, omringd door telecommunicatie- masten. Maar bereik met onze mobiel hebben we niet. Dus welke kracht speelt hier nu eigenlijk de baas?

We eten een sinaasappel van de fruitakker van Victoria haar ouders. Ze zijn verrukkelijk, duidelijk niet van het soort die wij kennen, die te vroeg geplukt nog moeten rijpen en bewaard worden in koelhuizen. De sinaasappels die wij nu gekregen hebben, zijn zacht, soepel, zoet en vol smaak en sap. Eigenlijk onbegrijpelijk dat deze in dit droge land zo veel vocht weten te vinden. Nu vertelde Victoria wel, dat de velden met sinaasappels vooral in de valleien zijn gelegen, ooit uitgekozen door de Moren die ze meenamen. De echte droge gebieden in Spanje, daar vind je dan vooral olijfbomen.

De eerste sinaasappelen werden rond het jaar 1000 door moslimhandelaren naar Spanje gebracht. De bomen zorgen voor schaduw in openbare en privé-binnenplaatsen en langs stadsstraten.

De bomen met hun opvallend gekleurde vruchten werden veelvuldig geplant in weelderige, sierlijke tuinen, die in het islamitische Spanje werden gebruikt als plekken voor terugtrekking en bezinning. De Andalusische sinaasappelen en hun lentebloesems worden ook vaak genoemd in oude islamitische poëzie vanwege hun schoonheid en geur. En ze werden verwerkt in parfums.

Wij houden een mooie siësta, wandelen wat en maken daarna een mooi vegetarisch maaltijdsoepje. Met verse sinaasappel toe.

Geschreven door BartKhorsandoppad