"Aan de kant jij, opschepper", zegt Khorsand op vervaarlijke toon. Niet tegen een lokale Spanjaard hier en zelfs niet tegen Bart, nee deze uithaal is gericht aan de opscheplepel. Die in de weg ligt op het volle aanrechtje tijdens de afwas. We leven immers ons huishoudelijke leven op 4 m2 (als je van het camperoppervlak het bed en de badkamer niet meerekent).

Tijdens het koken speelde ons dat ook al parten: De koekenpan maakte rare geluiden op de gaspit en begon verdacht veel naar rubber te stinken. Vanaf de bank konden we met gemak snel bij de smeulende pan ("elk nadeel heb zijn voordeel", ook zo'n krappe leefruimte) en toen het pannetje gelift werd, kwam de boosdoener in beeld. De helft van onze twee rubberen pannenonderzetters, die samen een rood hart vormden, lag te smeulen op de pit. Hoe die daar terecht was gekomen? Tsja, de onderzetter is magnetisch, waarom is een raadsel (hoe bedenken ze zoiets!), die kwam gewoon onder de pan geplakt mee op het vuur.

En nu ligt ie buiten op het grind, terwijl wij sneu toekijken hoe ons hartje op het aanrecht voortaan gehalveerd door het leven moet. Maar verder leven we als vorsten in onze rode castillo op wielen. We denken wel eens aan een vast stekkie ergens in Europa, maar elke keer als we daar echt serieus over doorgaan vragen we ons af: waarom eigenlijk? Laat ons maar liever schuiven. En rondtrekken en nieuwe mooie uitzichten ontdekken. In onze rode bus, met rode onderzetters... uhhh....met één rode onderzetter.

Ach, zodra we weer zo'n schitterende plek als vannacht gevonden hebben en alle reservoirs met afval geleegd zijn en we alle tanks met water, gas, diesel, ad blue en verse proviand opnieuw gevuld hebben, trekken we spinnend tevreden weer naar een volgende spot. Ons pensioen kwam zogezegd geen dag te vroeg.

We douchen als we water genoeg hebben, gemiddeld om de dag, de andere dag doen we het net als onze opa's en oma's met een washandje en een stukkie zeep, eens in de 10 á 14 dagen zoeken we een wasmachine en voor de sociale aspecten en onze administratie hebben we gewoon onze mobiel, een laptop en een zonnepaneel. De weekboodschappen doen we twee maal per week als we onderweg zijn bij een supermercado met een groot parkeerterrein. De camper schoonhouden doet de vrouw, inpakken doet de man. Simpel en overzichtelijk.

Het biedt ons de kans de landen die we bezoeken gedetailleerd en uitgebreid te bekijken zonder dat je (indien je de aanschaf van de camper even buiten beschouwing laat of als een investering vooraf ziet) heel veel duurder leeft dan thuis in Nederland. Bofkonten, is dan toch de conclusie.

Vandaag trekken we zuidwaarts verder door de Sierra. De onderzetter is trouwens als een echte feniks uit zijn as herrezen...althans de rode bovenkant.....

De Sierra de Segura is prachtig. Bij een mirador een halve kilometer voor het plaatsje Hornos de Segura ontbijten we met royaal uitzicht. De losse wolken geven schaduwvlekken op de hellingen voor ons, wat het mooie glooiende landschap nog iets verlevendigt. Koud is het nog steeds (we dragen twee vesten plus een donzen jas), dus we denken hier niet al te lang meer te vertoeven, we moeten echt naar iets lagere gebieden. Maar in iets warmere jaargetijden is het een prachtige bestemming. Wandelen gaat wel prima natuurlijk, we starten vanaf een parkeerplaats in Hornos zelf, Komoot voert ons langs een stuwmeer.

Het meer ligt zo'n 300 meter beneden ons. En wat je daalt, moet je ook weer omhoog. Op het laagste punt houden we een siësta van ruim een half uur in de luwte in het zonnetje.

Geschreven door BartKhorsandoppad