Als we wakker worden in de camper is het binnen 4 graden. Onze adem vormt wolkjes bij het uitblazen. Op de voorruit staat zelfs een laagje ijs. Zijn we echt in Spanje? Dat hadden ze ons niet verteld van te voren! De watertank is gelukkig niet leeg gelopen, omdat we de kachel vannacht op de laagste stand hadden laten staan. Net voldoende om te voorkomen dat de antivries-beveiliging de watertank laat leeglopen, want als de watertemperatuur onder de 6 - 7 graden komt, gebeurt dat automatisch.

Gelukkig lagen we onder ons winterdekbed met daarop nog twee(!) echt wollen dekens, dus we hebben heerlijk geslapen. Zelfs de buurman die voor zevenen zijn motor alvast warm liet lopen en daarna vertrok, kon niet voorkomen dat we heerlijk uitgeslapen hebben tot 9 uur.

De camperplek waar we voor de tweede nacht staan, is niet meer dan een groot gravelachtig parkeerterrein met meer dan 25 campers om ons heen, in het verste hoekje. Wel met mooi uitzicht op Toledo in de hoogte. Maar ach, als je overdag zo'n plaatsje bezoekt en 's avonds eigenlijk gelijk binnen in de camper gaat zitten, met de rol- en plissé-gordijnen dicht, dan is het alleen van belang dat het er stil en veilig is. En dat is het hier. En tien minuten lopen van de stad. Dus een aanrader. Vandaag wordt een reisdag.

Het fabrieksgesealde eten wat we voor ons vertrek naar Nederland nog niet gelijk hadden weggegooid, staat inmiddels klemvast in de koelkast-vakjes. Want alles staat bol. Gelukkig hebben we het in Toledo niet nodig gehad, ze mogen mooi de vuilcontainer voeden.

Door het ijs op de autoruiten hebben we niet door dat er in de andere hoek van het parkeerterrein een grote weekmarkt is begonnen en dat talloze personenauto's de campers aan het insluiten zijn. Het blijkt nog een hele uitdaging de uitgang te vinden met alle diepe kuilen en plassen tussen al die autootjes door.

We rijden zuidwaarts al snel het gebied van de man van La Mancha in, de "De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha". Het landschap is weids te noemen, niet echt heuvelachtig, maar toch ook niet helemaal vlak. En leeg. Een soort "off-vlak". Niet zo zeer lelijk, maar wel het soort landschap waar je oog geen grip vindt. Waardoor je blik maar onrustig heen en weer blijven zwenken. We kunnen ons goed voorstellen dat als je hier dagenlang op je paard rondrijdt met een straf windje steeds maar uit dezelfde richting met als enig gezelschap een niet al te snuggere maat op een ezel, dat je dan een beetje kierewiet wordt. En dat je de molens op de enige heuvel in de wijde omtrek dan aanziet voor demonen, grote witte reuzen met 4 maaiende armen. En dan hebben we de beroemde roman nog niet eens gelezen!

We stoppen onderaan de voet van het castello bij de beroemde windmolens, waar het heerlijk rustig is en het in het zonnetje heel aangenaam is. En laat deze stopplaats nou net heel geschikt zijn om te overnachten! Morgen verder.

Geschreven door BartKhorsandoppad