Na een heerlijk rustige nacht ontmoeten we Dunc wat uitgebreider. Gisteravond hadden we elkaar al even gesproken, vanochtend drinken we samen koffie en wisselen we reiservaringen uit en andere zaken. Leuk elkaar eens te ontmoeten.

Tijdens de afvalwaterloos en waterinname spreken we een duitse camperdame, die ons net als Dunc (die eigenlijk geen Dunc heet) adviseert het cultuurmuseum hier te bezoeken. We besluiten daarom hier een dagje langer te blijven, zodat we na het cultuurmuseum ook nog even naar de Picasso-tentoonstelling in het andere museum kunnen gaan.
De zon schijnt en pintxosjes (die hier eigenlijk geen pintxosjes meer heten) zijn er in overvloed. Wandelschoenen aan en gaan dan maar.

Het museum Cultura de la Evolution is een groot, nieuw en indrukwekkend gebouw met een ongetwijfeld zeer bijzondere collectie stenen, aardlagen, stenen voorwerpen, schedels en andere menselijke fossielen. In de filmzaal met prachtige bewegende groene beelden van levende planten en dieren in het tropisch oerwoud, realiseren wij ons dat we dat echt mooier vinden en dat de tentoonstelling hier verder vast heel bijzonder is voor liefhebbers, maar dat die aan ons niet helemaal besteed is. Aan een uurtje hebben we meer dan genoeg, om half 3 worden we er sowieso uitgegooid in verband met de siësta. Evolutie-cultureel zijn wíj eigenlijk de (cultuur)barbaren.

We hebben ruim tijd, het museum met de Picasso's gaat pas om half 6 weer open, we trakteren onszelf op een zonnig bankje in het park.

Een uurtje voordat we naar het museum kunnen, blijkt de kathedraal vanmiddag helemaal opengesteld te zijn. Deze is binnen inderdaad overdadig gedetailleerd en erg mooi. Wel zijn sommige stukken iets te veel bling-bling naar onze smaak.

De tentoonstelling blijkt niet vàn maar vóór Picasso te zijn. Een klein detailverschil wat door Spaanse taal door ons niet werd opgemerkt. Toen Picasso 90 jaar werd in 1971, wilde het Franco-regime voorkomen dat er aandacht zou zijn voor Picasso, omdat hij dit regime al jaren bekritiseerde vanuit ballingschap. Zo sloegen extreemrechtse knokploegen van Franco een tentoonstelling in Madrid aan gort, terwijl er geeneens werken van Picasso hingen, maar die van een andere kunstenaar. Zoveel verstand hadden die knokploegen er kennelijk niet van, stelletje cultuurbarbaren!

Andere galerieën en boekenwinkels werden in de brand gestoken. Eén van die galeriehouders besloot tot een actie als eerbetoon aan deze grootste kunstenaar van die tijd in Spanje en als lange vinger naar het regime. Hij vroeg alle tijdgenoten-kunstenaars een werk te maken ter grootte van een placemat, om daar een groot wandkleed van te maken. En die werken worden hier vandaag opnieuw getoond. Met dit verhaal in het achterhoofd is het een indrukwekkend protest. Zeker als je bedenkt dat het in Burgos wordt geëxposeerd, de stad die Franco als hoofdkwartier koos tijdens de burgeroorlog.

Na afloop lopen we tevreden terug en koken bij de camper gekomen onze avondmaaltijd bij de picknick-tafels op de hete plaat in de avondkou lekker bruin. Tot morgen!

Geschreven door BartKhorsandoppad