Het dilemma van een vaste recreatieplek houdt ons bezig. Een vaste plek op een camping heeft wel iets kneuterigs aantrekkelijk. Maar daartegenover: hoe vaak willen we hier zijn? Nog los van onze Europa-reizen (liedsuggestie voor het komende songfestival: Europapaadjes) hebben we in Nederland nog meer favoriete campings. Zoals in de duinen bij Groet, aan de meren en de IJssel & vlakbij de Posbank in Lathum, bij Dwingeloo en Diever in bos en hei, in de jachthaven bij Gorinchem en Maastricht en vlak voor Enkhuizen aan het IJsselmeer. En dan nog een aantal. Dus een vaste plek met verenigingsverplichtingen? Anderzijds: het duurt jaren voordat je bovenaan een wachtlijst staat. Enfin, we mogen 1 x weigeren zonder dat ons wachtlijstplaatsje verandert, dus dat wordt waarschijnlijk de joker die we gaan inzetten. Van uitstel komt .....
Ondertussen zitten we lekker tussen onze mogelijk vaste kampeerbuurtjes in het zonnetje te genieten en het moment uit te stellen waarop we gaan fietsen richting Enschede. Het relaxte camperleventje is evenzogoed onmiddellijk weer begonnen.
Aangezien na de zomerhitte van de afgelopen Griekenlandreis de folie-letters en striping van onze Pössl Summit camper begon los te laten en te bladderen, hebben we deze afgelopen maand verwijderd. Met een warme föhn, een plastic plamuurmes en een paar uur lui zweet hebben we alles eraf gepulkt. En ziet onze bus er ineens minder als camper uit en meer als stoere bus. Beetje nagepoetst en klaar waren we. Alleen de extra raampjes verraden de camperstatus nog. Wij zijn er wel content mee.
Met het gala-diner is niets mis. Acht gangen maar liefst voor 135 mensen. Wel een prestatie, al zijn het kleine gerechtjes. Daarna wordt er gedanst. De mensen zijn flink gefocust op de wachtlijst voor vaste plekken. Als ze ontdekken dat wij nummr 2 op de lijst staan voor 8 vrijgekomen plekken, krijgen we spontaan en ongevraagd adviezen vooral nog een jaartje te wachten. Het zal jullie niet verbazen dat dit advies vooral komt van wachtenden nr 3 tm 15. Dus de klifhanger van vandaag wordt: doen ze het wel. Of doen ze het niet. In elk geval zijn we nu al een BO-er, een Bekende Ostanaer.
Geschreven door BartKhorsandoppad