We verbazen ons er over dat deze camping naast het bijna olympische zwembad en nog een tweede groot rond bad, een royaal restaurant met buitenbar en ruim terras maar zo weinig campingplaatsen heeft. Misschien 20 plekken voor campers/caravans, wat tenten en nog een gravelveld voor laat-arriveerders. Na een opmerking van de campingbeheerder Lady Gaga dat van de kosten voor overnachting zeven euro pp wordt gerekend voor het zwembad, valt het kwartje en zien we het ineens.
Het is gewoon het voormalige gemeentelijk zwembad waar op het voorterrein een camping is gestart. Er komen ook mensen van buiten alleen om te zwemmen, zien we later. Er zijn wel voldoende douches, maar weinig toiletten, afwasplekken zijn er niet.
Het restaurant, wat overdwars het hele terrein verdeelt in de camping ervoor en het zwembad achterin, ziet er duidelijk uit als een ticketgebouw, een zwembadentree. Nou slim bedacht om een waarschijnlijk noodlijdend gemeentelijk zwembad exploitabel te houden. Hopen dat de hoge campingprijs en het geringe aantal kampeerplekken dan niet de bottle-neck wordt.

Bij het wakker worden daalt het besef langzaam maar zeker in, dat we het strandrijke Griekenland verlaten hebben. We zijn nog net niet kattig, maar juist extra lief voor elkaar. Honey.

We gaan niet racen, maar Khorsand wil in de tweede week van augustus wel weer naar haar jaarlijkse cursus in Duitsland. En dat is prima, we zijn sowieso al ruim langer dan gepland onderweg. En zijn we zo verzadigd en tevreden dat we toch sneller door de Balkan terug willen dan op de heenweg.

Na Lady Gaga te hebben uitgezwaaid, tuffen we richting Hongarije. In dat ons ook onbekende land gaan we wel kijken voor een paar mooie wandelingen. En naar Boedapest misschien.

De route (eenvoudig steeds de A1/E75) over de heerlijk rustige tolweg in Servië schiet lekker vlot op. Door een vrijwel lege vlakte met hier en daar een pittoresk gelegen stadje, soms heel breed dan weer wat smaller, omringd door bergkammen aan weerszijden, is de route mooi en door het bochtige traject leuk om te rijden. Vergelijkbaar met de heenweg wat zuidelijker door de Balkan, waar we ook steeds aan beide kanten eindeloos de bergen zagen. Na een paar honderd kilometer wordt het landschap minder bergachtig en licht glooiend. We kijken elkaar aan en zeggen tegelijk: "Net Twente". De temperatuur buiten loopt inmiddels van 37 graden op naar 39. Dan is autorijden met de airco aan best een goede dagbesteding.
Na Belgrado wordt het echt vlak en roepen we: "Friesland". Pas in Hongarije wordt het dan weer wat mooier: "Zou zo de Veluwe kunnen zijn". Daarna wordt het een coulissen landschap met veel plukjes bomen, ook mooi en totaal weer anders. Helaas wel helemaal vlak.

Dertig kilometer voor Boedapest vinden we tenslotte tegen zevenen een camping aan een meer, eindelijk weer eens een naturistenterrein. Kunnen we gauw de "Bleke Billen Bijkleuren".

Geschreven door BartKhorsandoppad