Haha, hij is genoemd: Onze bekendste Nederlandse landloper! Mede door deze kindervriend uit onze jeugd-televisie serie Swiebertje ontkom je niet aan een romantisch beeld van de goedgemutste landloper, inderdaad met jovele kleren en vrijheid uitstralend. En ontegenzeggelijk met een romantischer en meer actief beeld (alleen al door het woord "loper", en Swieber wandelend door zonnige velden met rijp golvend graan) dan de hedendaagse equivalent: de dakloze. Dan zie je eerder een beeld voor je van een trieste liggende figuur (letterlijk en figuurlijk in de goot) en iets met vochtige kartonnen dozen. Enfin, genoeg hierover.

Vandaag zijn we dan toch vertrokken van de kust. En vanuit Griekenland! Naar het noorden toe werd het landschap steeds vlakker, minder dat typisch mooie Grieks en industriëler, zakelijker. Dus konden we toch niet al te verdrietig dit mooie land verlaten en achter ons laten.

Vlak voor de grens tanken we bij een erg behulpzame pompbediende onze dieseltank, lpg-gasfles, motorolie, ad blue reservoir en schoonwatertank weer vol en lozen het vuilwater. Hondertwintig kilo zwaarder en honderdtwintig Euro lichter, rijden we slowly slowly maar tevreden de grens met Noord-Macedonië over. Ouderwets met een lange rij auto's, dankzij trage douaniers met vrolijke blik bij het vertrek uit het ene land en strenge blik en zware stempels in het binnentredende land.

Het land heette tot enkele jaren terug nog gewoon Macedonië, net als de naastgelegen provincie Macedonië in Griekenland. Maar dat zinde de Grieken niet, hun noorderbuur moest hun landsnaam maar veranderen ten gunste van hun provincienaam. En ze wonnen deze arrogante strijd ook nog. Het buurland Macedonië bond in en wijzigde zijn landsnaam in Noord-Macedonië. We hopen dat ze daar een flinke som vergoedingsgeld van Griekenland voor gekregen hebben. Even in perspectief: stel onze provincie Limburg heette België. Of Duitsland. En dat wij dan van ons buurland zouden eisen, dat zij hun naam moesten veranderen. Of dat er een provincie Nederland in Duitsland zou liggen waardoor wij onze landsnaam zouden moeten aanpassen. Maar goed, er zijn om futielere redenen oorlogen gevoerd.

Macedonië, pardon Noord-Macedonië, is best mooi, een beetje Grieks, maar iets lieflijker nog. Mooier dan het laatste stukje in het noorden van Griekenland. Zeg maar Noord-Griekenland, pardon Macedonië dus. (Snapt u het nog). Het land is vrij leeg, een paar grote plaatsen, 2 miljoen inwoners, ongeveer zo groot als België en bij eerste indruk niet super arm. Niet dat wij dat echt kunnen beoordelen, want al na 200 km rijden we er weer uit. Of je hier een 15-daagse culturele georganiseerde reis naar toe moet willen maken, betwijfelen we een beetje. Zelfs over de hoofdstad Skopje hoorden wij matige enthousiaste verhalen. Misschien verdient dit land het wel het een andere keer nog eens beter te bekijken.

Via opnieuw strenge ouderwetse douane-taferelen rijden we de tolweg in Servië op. Niet dat we bij Servië op voorhand hele warme gevoelens hadden of hier altijd al persé naar toe hadden gewild, het is toch wel weer bijzonder om allemaal nieuwe landen te bezoeken.
De eerste indruk van Servië na een kleine 100 km: glooiende valleien, lieflijk, bergen, rivieren, een beetje Oostenrijks aandoend. Morgen nog 600 km te gaan.

We eindigen bij een P4N bij een natuurmeertje, een soort ven, niet zwembaar, geen vlakke plekken en zelfs met de ramen nog dicht in de auto, "voelbaar" stampvol muggen. Dus rijden we toch maar door naar een camping vlakbij, geleid door Lady Gaga (de ambitieuze licht zwoele campingeigenaresse die veelzeggend door de oudere dames in het portiershuisje zo genoemd wordt) waar we vanavond aan een zwembad met olympische afmeting lekker bijkomen. Detail: Veel joego's hier trouwens. (Oeps, kan niet meer hè, anno 2024)

Geschreven door BartKhorsandoppad