Het thema van deze reis lijkt te worden: Sensoren. Haperende sensoren wel te verstaan. Het begon al aan het begin van deze reis met de GPS-tracker voor het lokaliseren van onze camper, ook een soort sensor. Die werkte eerst helemaal niet en nu nog steeds niet helemaal naar behoren, want de tracker stuurt geen meldingen. Daarna in Albanië de storing van Khorsand haar fiets, waarbij de sensor was losgetrild en verschoven (en wat tot nu toe provisorisch verholpen lijkt). En nu gaat tijdens het rijden soms even het lampje in de auto aan met de melding: "remblokjes laten controleren". Dat is niet fijn. Toch is alles voor vertrek goed nagekeken met nadruk op het remsysteem waarvan zelfs de vloeistof is ververst. De remmen lijken ook goed te werken, ook bij afdalingen in de bergen. Misschien zit er vuil tussen? Bart kruipt onder de auto om te kijken naar de staat van de remblokken. Dan blijkt het sensortje bij het linkervoorwiel van het beugeltje afgetrild te zijn. Op zich niet erg, maar het stroomkabeltje loopt daardoor iets tegen de binnenkant van de draaiende wielvelg, waardoor de kabel een beetje beschadigd is en de koperen kern bloot ligt. Met tape en tyraps lossen we dat op. Misschien van de week nog even langs een garage als de melding blijft, want de remmen zijn wel belangrijk natuurlijk. (We lezen via google dat een storing ook juist vaak in de sensor zit, terwijl er met het eigenlijke onderdeel niets mis is. Hier dus letterlijk: de boodschapper heeft het wel gedaan ofwel: Shoot the messenger!).

De camping is mooi gelegen, maar na al onze verwennerij met al die prachtige logies-plekjes, te druk met te veel mensen op te weinig campingruimte en te weinig strand naar onze smaak. Niet erg zolang we op pad gaan met de fiets en het restaurant nog een mooi tafeltje heeft. Morgen zien we wel weer.

Het restaurant (van de naastgelegen camping Sikia) is één van de beste tot nu toe tijdens deze reis. Niet alleen het heerlijke eten, maar ook de bediening, de uitstraling van het terras en het uitzicht pal aan zee. Achter ons deint op een gezellige manier het grootste deel van de gasten mee met de EK wedstrijd, Spanje-Duitsland. De laatste ploeg heeft hier een vrijwel onbeperkt aantal fans.
Weer iets voor het eerst gedaan: we reserveren bij het afrekenen gelijk al weer voor morgenavond. Zelfde plek, zelfde tijd, zelfde bediening. Om 22 uur lokale tijd is dan de wedstrijd Nederland-Turkije. Met de tsunami van Turken in Nederland is de uitslag voor ons dan toch altijd goed? We denken dat Dick Schoof dit met ons eens is.

We besluiten zaterdagochtend vroeg te gaan fietsen, daar waar onze vrienden eerder zijn aangevallen door straathonden. We vertrekken iets over achten. We nemen geen blikken hondenvoer mee, want een blik werpen is veel te pijnlijk voor die honden, zelfs voor die valse bijtgrage zwerfhonden. We beperken ons tot de wandelstokken, waarmee je ze in geval van nood op afstand kunt houden.

De route gaat langs kleine weggetjes met de zee aan de rechterhand. Waar kan stoppen we voor een verfrissend duikje en een thermoskan-kopje koffie of thee. Een ideale combi: fietsen in de ochtendwarmte afwisselen met zwemmen langs de route. De thermoskannen hadden we trouwens gerust thuis kunnen laten, want we passeren diverse kleine plaatsjes met leuke Griekse terrasjes, eethuisjes en strandtentjes. Het is mooi en toeristisch hier, meer dan waar we aan de stranden in de Peloponnesos waren. Maar het is inmiddels al dik juli, hoogseizoen dus.

Geschreven door BartKhorsandoppad