Soms heeft een plaatsje hier in de Peloponnesos een oud kasteel, soms een fort en soms een paleis. En soms alletwee of alledrie. Naarmate het meer ruïne-achtige restanten zijn, zien wij steeds minder het verschil. Bij het plaatsje Nauplion speelt ons dat nog meer parten, omdat het Akronauplia een kasteel omvat, maar ook een paleis, een fort en een uitzichtspunt. Wat ligt nou precies waar? We zien ook nog een mega-fort op een tweede hogere heuvel even verderop, die het Palamidi-fortress heet.

We besluiten te starten met een wandeling naar het paleis Akronauplia op de Akropolis (= hoog gelegen Ancient stad) en het gelijknamige kasteel, beiden bij elkaar op de eerste lagere heuvel. Het zijn waarschijnlijk gewoon ruïnes. Maar nee echt niet, het "paleis" is...... een superdeluxe nieuw 21e eeuws hotel/palace met daarbij bijpassende bungalows. Allemaal in en tegen de kasteelresten van de Akronauplia aangebouwd. Inclusief een betonnen garage er half onder. Creatief met de historische plek omgaan? Of respectloos? Het uitzicht vanaf de heuvel op het verdedigingsburchtje op het eilandje voor de kust is in elk geval nog uitsluitend voor de hotelgasten. Vanuit hun privé-hut en vanuit het hotelzwembad. Onze klim is in elk geval min of meer voor niets geweest. Van de oude Akropolis is weinig meer over, de zichtbare muren zijn bijna allemaal van het hotel en namaak anno 2021. Gelukkig is het uitzicht de andere kant op, ook langs de kust, wel de moeite waard.

Het plaatsje Nauplion zelf is enorm charmant met oud natuursteen plaveisel, de bebouwing een beetje Venetiaans en Turks (die hier ook, zoals elke havenplaats op dit schiereiland, stuivertje wisselden om de macht), mooie pleintjes en kerken, die moskee werden of andersom. Met shoppies en vooral langs de boulevard veel terrasjes.
Het fort op de andere hoge heuvel bewaren we voor morgen, het is inmiddels te warm om nog een berg op de klauteren.

Bij het enige katholieke kerkje wat we in kunnen staat een bevlogen en ijverige pastoor, die omgekeerd aan de Jehova's niet zijn voet tussen onze deur probeert te persen, maar wel onze voet door zijn deur. Nadat we net even gekeken hebben in zijn kerk (kale bedoening na al die Grieks Orthodoxe kerkjes) krijgt hij ons in zijn vizier en sleept ons probleemloos en zonder scrupules opnieuw zo weer zijn kerk in. Met een eindeloos verhaal over deze kerk in de een of andere oude bevrijdingsoorlog. Als Khorsand opmerkt dat het eerder toch een moskee was, probeert de pater daar gauw overheen te kletsen. Beledigd waarschijnlijk. Dat we het een kale bedoening vinden, zal ook vast niet goed vallen bij de inmiddels licht zwetende priester.

En er is dus nog het prachtige verdedigingsburchtje vlak voor de haven in zee, het Boúrtzi. Prachtig van vorm en van ligging. Dat bekijken we vanaf de oever. Er varen wel toeristenbootjes heen en weer, maar dat laten we maar even. Geen zin om te wachten tot het bootje vol genoeg is ook.
Door een ketting te spannen tussen dit burchtje en de pier van de stad konden ze vroeger de enige bevaarbare geul van de baai eenvoudig afsluiten voor vijandelijk schepen.

De route vanmorgen hierheen van Leonidio naar Nauplion langs de kust, kunnen we ook van harte aanbevelen. Opnieuw een schitterende kustweg met klimmetjes en doorkijkjes, een lust voor het oog. Zeg maar: Een lust van een kust.

Om drie uur arriveren we op een camping in Tolo met een straf windje aan zee. Vrij camperen doen we maar even niet, want in de brandende zon is dat geen vakantie. Een beetje schaduw is echt wel noodzakelijk inmiddels. En dan heerlijk aan zee.

Geschreven door BartKhorsandoppad