Het hele veld naast ons staat vol met kleine ronde koepel- en tunneltentjes onder de lage olijfbomen. Vier rijen achter elkaar. Ouderwetse puntvormige tenten met middenstokken zijn tegenwoordig uit het campingbeeld verdwenen. We maken een fotootje van al die tentjes en raken even in gesprek met een Griekse bewoner.
Het blijken geen families te zijn, maar schoolklassen van leerlingen met hun ouders. Heel stimulerend en vertederend, we snappen ineens de leuke interactie tussen de kids. Deze vader bevestigt dat het een feestweekend is, maar welk feest weet hij niet precies. Ach, wij vieren ook vrije christelijke feestdagen zonder te weten wat de achtergrond precies is. Dat zal met Grieks Orthodoxe feesten niet anders zijn.
Maar het kan ook het taalprobleem zijn en weet hij de feestdag gewoon niet in het Engels. Een van de kinderen praat ineens Nederlands tegen ons. Ze blijkt een Griekse moeder en een Hollandse vader te hebben.

Het valt ons beiden op hoe relatief stil het op de camping is qua geluiden, terwijl er dus echt heel veel volwassenen en kinderen rondlopen. Geen geschreeuw, heel soms een ouder die iets naar een kind roept. Een enkele huilende baby (en een om aandacht blaffende hond). Het Griekse meisje zegt: "goedemorgen" tegen ons met een stralend trotse glimlach en komt later langsrennend nog informeren of we ook naar het strand gaan. Giechelend wenst ze ons "zwem ze" toe. Bewondering van haar vriendinnen is haar deel. Zo maar praten met die gekke buitenlanders! En intussen krassen de cicaden oorverdovend met hun schildjes in de boomtakken vlak boven ons hoofd. Heerlijk zomers.

Het strand hier lijkt wel een opslagplaats voor ongebruikte parasols, strandstoelen en ligbedjes, met elastieken aan elkaar geknoopt tegen het wegwaaien. We zagen al een paar keer eerder dat kampeerders op strandcampings al hun strandspullen hun hele verblijf op het strand laten staan voor dat ene uurtje per dag dat ze daar zelf aanwezig zijn. Uit gemakzucht of luiheid? Een voor ons nieuw fenomeen. In elk geval ziet het er niet uit op het strand.
Het zijn vast dezelfde mensen (of in elk geval hetzelfde gedrag en mentaliteit) als diegenen die de hele dag een handdoek op een ligbed in de schaduw bij de pool laten liggen zonder er te zijn. En als de camping of het hotel dat toestaat en er ééntje mee begint dan doet iedereen het binnen de kortste keren. Klein leed, maar toch jammer.
Dan is zo'n strandbedje met een mooie mevrouw of meneer erop toch veel aantrekkelijker, zeg nou zelf.

Een paar daagjes aan het strand onder ons eigen mobiele afdakje, een beetje wind en het zeewater aangenaam warm, het is prima toeven hier. En heerlijk om zo toch te kunnen genieten van de hoge temperaturen van rond de 37 graden.

Geschreven door BartKhorsandoppad