Een Duitser, een Belg en een Nederlander zitten aan de rand van een ravijn. Niet het begin van een flauwe mop, maar pure realiteit gisteravond op onze binnenlandse overnachtingsplek aan de Lousiou-kloof. Wat we overeenkomen is het buiten voor de eigen camper boven de kloof genieten van het avondzonnetje. En dat we vandaag de kloofwandeling naar de kloosters gaan maken.
De Lousiou-kloof begint met een afdaling van 700 meter, gelukkig grotendeels in de schaduw. Het is nog vroeg: 8 uur (de Belg ligt nog te snurken, de Duitser is al uren onderweg). We lopen samen met onze Nederlandse camperburen die uit Den Bosch komen en die willen trainen voor de Nijmeegse 4-daagse. Het is behoorlijk zwaar, maar ook erg mooi. Het lopen is heerlijk totdat na 2,5 uur afdalen vlak voor het eerste klooster één van onze vier knieën begint te mopperen en sputteren. Onze buren willen door naar het volgende klooster, wij twijfelen. Terug is sowieso louter klimmen.
Bij een kerkje in de middle-of-nowhere krijgen we een lift naar het dorpje Stemnitsa nabij het tweede klooster, waar we een taxi terug kunnen nemen de camper. Helaas hebben we de Bossenaren niet om hun mobiel kunnen vragen zodat ze mee terug konden rijden, maar die redden zich vast wel.
De Griekse vrouw die ons de lift geeft, heeft in Nijmegen gestudeerd, zo komt de boel weer bij elkaar. De Griekse vertelt dat het al 38 graden is, wat ook voor hier extreem is in juni. Ze heeft er behoorlijk last van, terwijl ze in haar woonplaats Athene toch wel aan hitte gewend is.
De vrouw van onze taxi-chauffeur in Stemnitsa die ons terug naar de camper gaat brengen, runt het plaatselijke café. Tot onze opluchting blijken in tegenstelling tot de knieën, onze pols-gewrichten nog soepel te scharnieren, zodat het biertje zonder morsen naar binnen glijdt. Daarna zijn we met een kwartiertje achterin de air-conditioned Mercedes weer snel in ons dorpje Dimitsana.
Geschreven door BartKhorsandoppad