Tja, je kunt niet overal eindeloos blijven staan als je nog zoveel wilt zien. Alhoewel deze P4N- plek ook echt uitnodigt tot blijven. Pal aan zee, zon, een heel licht briesje en uitzicht op die enorme klimwand met een klein charmant haventje eronder (de camper aldaar toont de schaalgrootte) met rechts daarvan een glimp, nu in de nevel, van de op één na langste tui-brug ter wereld (echt hoor), de Rio Antirriobrug, die het schiereiland Peloponnesos met het vaste land verbindt en rechts daarvan laag aan de voet van de bergen plat en langgerekt de derde grote stad van Griekenland Patras. Vooral bekend als aanlandhaven voor veerdiensten met Italië.
Wel moet je op deze camperplek bij zonsondergang even binnen in de camper schuilen tegen wolken met muggen, omdat hierachter een moeras ligt, maar later op de avond zitten we weer lekker buiten onder de sterrenhemel.
We doen het vanochtend rustig aan, sommige van onze camperburen staan hier al vier nachten, zo mooi is het hier. We maken een duikje en brunchen in alle rust. Aangezien wij de spectaculaire treintocht van Diakopto naar Kalavryta voor morgen hebben kunnen boeken, vertrekken we halverwege de middag toch maar alvast die kant uit. Daarover morgen vast meer. Eerst gaan we die mooie brug over naar onze volgende reislocatie: de Peloponnesos.
Als Khorsand bij vertrek tegen Bart, die naast de camper meekijkt bij het uitmanoeuvreren, zegt: "stap maar in, kom maar naar binnen", zien we ineens onze Hollandse buurman verschrikt opkijken omdat zijn zonneluifel zachtjes en behoedzaam zich vanzelf oprolt en inderdaad naar binnen gaat (nee hoor, grapje!). Wel zwaaien we bij het wegrijden nog even naar hem, althans naar zijn achterhoofd, want hij kijkt niet op of om.
Geschreven door BartKhorsandoppad