We hebben het er al eerder over gehad, maar zoals onze volger en fijne vriendin Mariëtte gisteren nog eens benoemde in haar reactie op onze blog, mogen we ons inderdaad echt gelukkig prijzen dat we zo veel van dezelfde dingen houden en ook dat de één niet heel andere verwachtingen heeft of meer of minder luxe wenst dan de ander. En dat we de gezondheid hebben dit allemaal te kunnen doen. En de middelen om ons dit te kunnen veroorloven. Goed om je daar af en toe even bewust van te zijn en bij stil te staan. We leiden een luxe-leven met alle vrijheid om te doen wat we willen. Maar ja, iemand moet het doen, hè.

Gisteren overdag zagen we wat activiteiten rond het rustige strandtentje, de Mango Beach Bar, naast ons. Het blijken de voorbereidingen voor een Griekse bruiloft. Niet met een jonge Griekse god als bruidegom, maar meer type Griekse scheepsmagnaat. Grote brede man, kale kop, duur maar slecht zittend pak in de verkeerde kleur. Met heel veel vrienden met dure auto's. Allemaal rokers. Maar wel met een stralende bruid, eveneens niet meer piepjong, maar wel in een klassieke crême-kanten trouwjurk, niet van de Wibra. We hopen voor hen dat ze net zo veel mooie dingen samen gaan beleven als wij hierboven memoreerden. We genieten (een beetje) van de gouden bling-bling hiphopmuziek op een gepast afstandje mee. Het knallende vuurwerk op het strand is kort maar heftig en hopelijk geen voorteken voor het nieuwe leven van het niet meer zo jonge Griekse stel.
Als we later op de avond ineens het nummer Summer Wine in de uitvoering van the Corrs met Bono horen, weten we dat dat helemaal goed gaat komen met het verliefde koppel. Youtube dat nummer maar eens. Daar hoef je geeneens fan van U2 voor te zijn.

Op een goed (of slecht) moment wordt het geluidsniveau van de bruiloftsparty wel hinderlijk hard. Maar ja, klagen als free-camperende buren zou wel gek zijn. Als boekje lezen echt niet meer gaat door het kabaal, besluiten we net als onze nieuwe jonge Duitse buur-camperaars van de nood een deugd te maken en dan maar voor onze campers in het donker zelf mee te gaan dansen alsof we in de open-air disco zijn. Op onze kampeerklompen, dat wel. Het maakt de muziek niet persé mooier maar wel dragelijker. Het bruidspaar is dan allang vertrokken naar rustiger oorden. De oordoppen bewijzen ons daarna tot ver na middernacht goede diensten.

Vandaag, na een iets katterige start (konden door die stomme oordoppen niet eens meer behoorlijk de bruiloftsmuziek horen!) rijden we naar Lefkas. Zodra we het bruggetje en dam over zijn en tussen de zee en duin aan de ene kant en het zilte moeras aan de andere kant doorrijden, langs oude onderstukken van wat eens florerende molens waren, valt het eilandgevoel volledig over ons heen. Rustige kronkelende weggetjes, pijnbomen, steile heuveltjes en overal zee. Op het parkeerterreintje tegenover een restaurantje stappen we uit en schakelen moeiteloos over van camperende reizigers naar lazy strandgasten. De parasol markeert de rest van de middag onze verblijfplaats.

Geschreven door BartKhorsandoppad