De supermarktjes hier verkopen niet of nauwelijks fruit of groente. Langs de kant van de weg staan des te meer fruitstalletjes. Met inheems fruit voor kleine prijzen. Het geïmporteerde fruit, zoals bananen, is hier dan weer duurder dan in Nederland. Toch misschien een bij ons iets vergeten voordeel van de EEG, tegenwoodig de EU. Betaalbare prijzen voor Italiaanse wijnen in Nederland, voor Franse druiven, en voor onze kazen in het buitenland. Daar verlangen ze hier ook naar, we zien dan ook veel
"I ❤️ EU".

We rijden in een uurtje of 2 naar de "stad van de 1000-ramen", Berat. De twijfel of we hier wel voor om moesten rijden verdwijnt onmiddellijk als we dit wonderschone oude plaatsje zien. Goed gerestaureerd, dat wel, maar levendig, middeleeuws, kronkelstraatjes omhoog en omlaag. Het ene doorkijkje nog mooier dan het andere. Zeer de moeite waard. Aan de beide zijden van de rivier. En met een fijne traditionele keuken in restaurantjes met spectaculair uitzicht. En weer zo anders dan een paar uur geleden in het moderne, licht mondaine Tirana.

Over het fietsen in Tirana kunnen we niet alleen positief zijn. Gelukkig dragen we tegenwoordig een helm, maar dat helpt niet als een oen van een tegenligger (blik op de grond en oortjes in) een wandelende vrouw omver rijdt (die ineens voor Khorsand haar fiets opzij stapt nadat Khorsand voor haar was gestopt), waardoor die tegenligger zwaarlijvig met hoge snelheid in zijn val Khorsand op een haar na mist. Het loopt voor ons dus gelukkig nog net goed af (en ook voor de vrouw die daar niet moest lopen en voor de niet oplettende andere fietser) maar de schrik zat er goed in bij ons. Het komt dan ook nog een paar keer terug in onze belevenis.

Voor onze lieve vriend Eric die we 20 jaar geleden in Egypte leerden kennen, houden we even een memoriam. Hij overleed op Hemelvaart heel plotseling op 80 jarige leeftijd. Zijn zoon met wie we eveneens goed bevriend zijn, belt ons het verdrietige nieuws door. We zijn even stil.

Hoog boven het oude Berat ligt een fort met halverwege een kapelletje. Het is een stevige klim. Bij het fort zien we nieuwe kantelen op de oude vestingsmuur. En een oud vervallen restaurant wat tijdens het communisme bovenop een nog veel oudere kerk is gebouwd. Zo behielden ze in die tijd heel slim nog iets van hun oude verboden kerken over.

Het blijkt een veel groter complex te zijn dan we dachten. Oeps, dat we dat niet vooraf al gevonden hadden met google. Een kasteel, met de naam Kalaja e Beratit, met op het terrein vestingswerken, Byzantijnse kerkjes, ruines van moskeeën en een klooster, vele huisjes en een Akropolis. Hadden we bijna gemist. We krijgen de middag er wel mee rond. En blijven nog een dagje hier in Berat.

Geschreven door BartKhorsandoppad