En het liep anders. De Flamenco-voorstelling die we gisteravond hadden uitgekozen voor een bepaald tijdstip, ging niet door, vanwege.... personeelskerstuitje. Dus vandaag dan maar, zelfde plaats en tijd.

In plaats daarvan liepen we, zoals de laatste drie foto's gister al verklapten, na de avond-tapas-ronde naar het plein Plaza de España, één van de andere aanraders in Sevilla. Om dit plein bij avond verlichting te zien. Daarna vertrokken we camperwaarts.

Sevilla is echt een fijne stad om te vertoeven. Ruim(telijk), overzichtelijk, compact voor wat betreft de te bezoeken delen, ontspannen, schoon, echt alles prachig onderhouden, mooie openbare ruimte en straten en een fijne sfeer. Goede vibe, zouden jongeren zeggen. En heel veel moois te zien.

Willen in sommige steden de bezienswaardigheden een eind uit elkaar liggen met daar tussen weinig bijzonders, hier lijkt elk gebouw en iedere straat mooi te zijn. Hele straatwanden met min of meer architectuur en mooi onderhouden. Je loopt met plezier van de ene must-see naar de andere. De Spanjaarden zelf passen goed in dit decor. Veel slanke elegante mensen in alle leeftijden, stijlvol en met zorg gekleed. Maar niet overdreven. Er valt dus veel te zien, en dat vinden ze zelf kennelijk ook, want de mensen leven hier echt op straat en flaneren rustigjes aan gearmd de luxe straatjes op en neer langs de vele terrassen en boetiekjes.

We starten met een bezoek aan het paleis, het Real Alcázar de Sevilla. Ons tijdslot (museum-uitvinding in corona-tijd) is al om 11 uur. Vraag ons niet waarom zo vroeg, we hebben het zelf in onze oneindige wijsheid besloten tijdens het boeken. Enfin, ontbijten komt daarna wel (meegebrachte yogurt in de eetzaal van het paleis wellicht?).

Het paleis is een beetje onoverzichtelijk maar vooral heel druk. Foto's zonder mensen wordt tamelijk onhaalbaar. Een frisse oudere man met artistieke zwarte hoed op zegt in zwaar Vlaams dat hij erg geniet van onze poging mensvrije foto's te maken en complimenteert ons met ons geduld. Het paleis is rijk versierd met Moorse motieven, poorten, hoefijzerbogen, tegelpatronen, fonteinen gravures, wandkleden, tuinen en vijvers. De enige zwarte stip op het plafond is dat de mooiste verblijven gesloten zijn voor het reguliere bezoek. Daarvoor moet je een aparte ticket kopen, maar ..... die zijn de komende 2 maanden al uitverkocht. Sjonge jonge, pas gewoon de toegangsprijs iets aan als je meer aan je museum wenst te verdienen, dan sluit je geen bezoekers uit. Enfin er blijft gelukkig nog genoeg te zien over (naast hordes andere bezoekers. Die na het nemen van hun foto nog een stief kwartiertje in de weg blijven staan om de net gemaakte selfies met hun maatjes te bespreken). Maar goed, geduld, alles voor de goede foto.

Nog voor het bezoek aan het paleis hebben we de eerste straatoptredens van flamenco-danseressen al gezien. Als we na de (even onvermijdelijke als welverdiende tapaslunch) via een bezoekje aan de Iglesia El Salvador in de middag weer naar het Plaza de España gaan, vallen we met de neus in een erg goed straatoptreden van een groep Flamenco-dansers. Met live band van een uitstekende gitarist, trommelaar en supergoede zangeres. Op een prachtige plek, onder de bogen in het centrale deel van het grote halfronde gebouw wat in 1929 is gebouwd voor de Iberisch-Amerikaanse Expositie.

De danseres en danser wisselen elkaar af, maar dansen ook samen het spel van aantrekken en afstoten. Het lijkt soms op de paringsdans van vogels of andere dieren. De dansers improviseren, de band volgt en past zich daarop aan. De dansers dansen zich in tranche, is onze indruk. Bijzonder, we staan er met de neus bovenop, erg mooi en vaak zelfs ontroerend.

Maar helaas, we vergeten glad de tijd en missen spontaan de voorstelling van het Flamenco-theatertje van gister. Dom, dom, dom. Zo eindigt ons Sevilla-avontuur na 2,5 dag. Een prachtige stad, een aanrader, ook voor een week. Maar wij gaan door: naar Cadiz.

Geschreven door BartKhorsandoppad