El Rocio aan de rand van het Parque Nacional De Donana is een western-dorpje bij uitstek. Een selectie van onze foto's spreekt duidelijke taal. Prachtig onderhouden, veel groter dan we dachten, mooi verlaten en in de ochtend zon. Je ziet de paarden met cowboy als het ware zo stoppen voor de veranda van de saloon. Niet alleen de gebouwen zijn mooi, ook de ruimte er tussen. De ongeplaveide wegen, grote grasvelden (die wij bleekvelden zouden noemen) en de pleinen. De stadsplattegrond is overigens heel "modern" en beroemd geworden door Manhattan in New York, de uitbreidingen in Barcelona, en in zekere zin de grachtengordel van Amsterdam: rechthoekig stratenpatroon van hoofdavenues en zijstraten. Stuk overzichtelijker dan al die kronkelstraatjes in de Middeleeuwse stadjes. (In Amsterdam zijn de avenues dan cirkelvormig en uitgevoerd als grachten).
Het filmgenieke dorpje grenst aan het natuurgebied en ligt aan een moerasachtig meertje. De vele flamingo's en de wulpen (denken wij) die we in dit meer zien, zijn de bonus vanmorgen.

Over de wulp lezen wij, dat een wulp als volgt te herkennen is: 'de wulp wijst met zijn snavel naar zijn gulp'. En als je de wulp niet goed op het oog kunt herkennen, dan toch wel op het gehoor. Het geluid van deze vogels is niet te missen; een soort jodelende triller. Als wij er staan, steekt het mannetje (of het vrouwtje) de snavel in de lucht en gooit de kop in de nek en jodelt. Een 10-tal meter verderop reageert de partner met dezelfde triller. Erg leuk. Daarna prikken ze weer enthousiast en gerustgesteld verder in het ondiepe water.

We arriveren tegen 3-en in Sevilla op een camperplek bij een jachthaven aan één van de grote rivieren die door deze stad stromen. We kunnen met de bus of de fiets naar het centrum, de plek is best mooi, en veilig in zo'n grote stad.

Aan het eind van de middag pakken we de bus om naar de wijk Santa Cruz te gaan waar vele tapas-barretjes zijn, plus de bezienswaardigheden waarom het hier allemaal draait. Morgen meer over Sevilla.

We hebben de tickets voor paleis en kathedraal al in de pocket. Voor Bart 19 euro, voor Khorsand 36! Wat een verschil voor 65 plus of min. En natuurlijk kunnen we die maand voor Khorsand wel smokkelen, ware het niet dat je je met paspoort moet legitimeren. Oeps.

De eerste indruk is in elk geval geweldig. Wat een ruime, mooie en indrukwekkende stad, doorsneden door rivieren met wandelkades. Spaans, Moors, heet (normaliter dan, nu is het gematigd warm, heerlijk). Bart is hier in 1982 geweest, maar buiten de kathedraal en 1 of 2 pleinen is het een gevalletje van "daar heb ik geen actieve herinnering meer aan". Bart weet dat hij er geweest is, maar herkent er niet veel meer van dan die 3 foto's in zijn foto-album (toen ging je nog met 2 x 24 foto's op een rolletje op stap).

Een straatzanger die duidelijk overtuigd is van zijn eigen zangtalent, schreeuwzingt een tetterend lied vlak voor onze tafel. Nadat hij geen fooitje bij ons verdiende wegens ongewenste oorpulserende-activiteit, krijgen we van hem met veel melodrama de verzuchting "Madre Mia" naar ons hoofd. En dat klonk nu net best wel weer gevoelig, muzikaal en gepassioneerd.

Geschreven door BartKhorsandoppad