Er zijn meer mensen die ons dierbaar zijn, die worstelen met gezondheid en wiens leven behoorlijk bepaald wordt door (nare) onderzoeken, (enorm stressvolle) uitslagengesprekken en (loodzware) behandelingen en kuren.
Dan is ons onbezorgde reisleven wel eens onwerkelijk en kunnen we alleen maar dankbaar zijn voor wat wij mee mogen maken, en genieten "bij de dag".

Ons reisje duurt nu al bijna 4 maanden en voelt inmiddels als een state of being, een staat van zijn. Alsof het zo hoort en normaal is. Maar we zijn toch geluksvogels, dat deze welvaart ons deel is. Waren we in een ander deel van de wereld geboren, in een andere tijd dan in de wederopbouw of in een minder welvarend milieu, dan hadden onze eigen inspanningen of eigen talenten misschien niet geleid tot wat we ons nu kunnen veroorloven. Enfin, vooralsnog proberen we ons daar zo bewust mogelijk van te zijn en zo bewust mogelijk ervan te genieten.

De nieuwe wandelschoenen en -broek zitten in elk geval heerlijk.

Om het beeld van Albufeira niet te eenzijdig in te kleuren, hebben we nog wat plaatjes geschoten. Het strand is zeker mooi, maar er is geen boulevard of gezellige promenade met mooi uitzicht, omdat het een rotskust is waarop is gebouwd. Elk voordeel zijn nadeel. Verder zijn het grote hotels met ook gezellige straatjes. In elk geval vinden we de naam wel heel mooi: Albufeira.

Na al die prachtige ongerepte natuur en nationale parken rijden we nu weer door bewoond gebied. En dat mag je hier letterlijk nemen. We hebben het er al eerder over gehad, maar werkelijk overal zie je bebouwing. Huisjes, flats, industrie, bedrijfshallen, alles kriskras door elkaar en lukraak in het landschap geplaatst. Nederland staat bekend om zijn zorgvuldige ruimtelijke ordening met structuur- en bestemmingsplannen, waar je soms misschien ook wel even bij achter je oren krabt, maar hier mag je het gerust 'Belgische toestanden" noemen. En of je je daaraan stoort? De Belgen en Portugezen waarschijnlijk niet. Overigens wordt Nederland met al die stalen bedrijfshallen langs de snelwegen er in dat opzicht ook niet mooier op, ondanks onze strakke ordening van de openbare ruimte. Het grote geld bepaalt toch ook veel.

Tegen tweeën arriveren we op Mikki's place to be, de alternatievelingen-camping met steviger prijzen dan we hier gewend zijn. En je gelooft het of niet, maar het staat hier toch stampvol met zuunnige Nederlanders. Het zal de sfeer en de reclame door het tv-programma "Ik vertrek" wel zijn. Wij boeken eerst maar eens één nachtje (we vinden het eerlijk gezegd bij eerste indruk tamelijk armoedig, maar het is ook wel somber weer), want we willen binnenkort toch het binnenland weer in. Sinterklaas gaat in elk geval ons deurtje voorbij.

Geschreven door BartKhorsandoppad