Dit stadje zegt veel over de historische relatie tussen Portugal en zijn grote buur, die hier op een steenworp afstand vandaan ligt. Drie ster-vormige fortificaties telt dit kleine stadje Elvas, wat verder geheel ommuurd is en een versterkt kasteel heeft. Terwijl er ook nog dat 4-verdiepingen hoge aquaduct ligt (wat overigens pas rond 1600 gebouwd is) en een kathedraal met ervoor een prachtig plein met perspectivische bestrating en gezellige geel/witte straatjes. Ei-geel is sowieso het leidend motief hier, alle muren zijn ei- of okergeel. Je moet er een stukje voor omrijden, maar dan heb je ook wat.

Straks rijden we nog even naar de voormalige buurvijand Spanje voor het plaatsje Badajoz. Jammer dat we gister net hier getankt hebben, want in Spanje is de diesel aanzienlijk goedkoper, dat is wel weer het nadeel van weinig plannen.

Maar eerst bezoeken we de fortificatie Forta de Nossa Senhora da Graça aan de noordkant. Later op de middag rijden we alleen nog maar langs die aan de zuidkant Forta de Santa Luzia, want we zijn op het laatst wel een beetje oog-moe van het zien van al die verdedigingswerken.

We vinden het wel een enorm genot dat het reizen in deze tijd van het jaar zo rustig is. Niet alleen is er bijna altijd plek op overnachtingsplaatsen, ook de te bezoeken plekken en gebouwen zijn zo stil dat je er meer van mee krijgt dan tussen hordes toeristen. En met de paar die er wel zijn raak je sneller in gesprek voor een kort praatje. En dat ze zelf vragen of we senior-toegangsprijzen willen, nemen we op de koop toe. Ofschoon we ons wel afvragen of het salaris van de cassièrre-dame bij het kasteel wel wordt gehaald met die ene euro entree.

Fort Graça ligt hoog op de berg en als we daar besluiten eerst even in een schuin geparkeerde camper te lunchen, ervaren we snel dat de mens niet gemaakt is om scheef te leven. De bordjes en theebekers glijden gelijk van tafel af, een eitje bakken wordt ineens een slecht idee. Ei-geel hebben we vandaag tenslotte al genoeg op de muren om ons heen gezien... Maar gelukkig hadden we nog een paar harde eieren gekookt liggen, die we ook wel een paar keer van de vloer moeten oprapen voordat ze veilig op het brood belanden.

Daarna wandelen we weer voor 50% (entreegeld 65+) de hele omgang van dit stervormige fort rond en bezoeken het geel-witte paleisje in het middengebied met daaronder de catacomben in het fort zelf. Alles gericht op het huisvesten van soldaten, dus sober, ruim en enorm solide. Mooi en best comfortabel: droog en koel in de zomer dan wel niet te koud in het najaar.

We eindigen deze dag dus in Badajoz in Spanje, waar we stiekem al weer glazig beginnen te kijken bij de gedachte aan tapas. Helaas hebben we net ook geconstateerd dat de buikjes ondanks het vele lopen wel wat calorierust kunnen gebruiken, in elk geval bij de oudste pensionado van ons twee....

Geschreven door BartKhorsandoppad