Gisteravond maar eens even de reis tot nog toe geëvalueerd op onze vrije camperplek met weids uitzicht. Serious stuff!

Ofschoon we veel tijd hebben en veel willen zien, vinden we autorijden op zich geen bevredigende dagbesteding. Nooit gevonden ook eigenlijk. En ja we hebben vandaag mooie dingen gezien onderweg maar het meeste was toch vanuit een rijdende auto.
Misschien moeten we deze reis toch beperken tot Portugal met eventueel een klein stukje Spanje (Sevilla bijvoorbeeld) en het vage idee heel de kust tot aan de Middellandse oostkant aan te doen los te laten anders zitten we te veel in de auto. (Sowieso is het prettig om alleen 's ochtends te rijden, zodat je bijtijds op een nieuwe plek nog iets kunt doen).

En ook niet alles van Portugal te willen of hoeven zien. Iets meer tijd te nemen op plekken die we mooi vinden en waar we het prettig vinden. En om meer wandelend, fietsend en luierend het land te ondergaan.

"Dus morgen snel terug naar de kust en het nu warmere strand", concludeert Khorsand opgewekt. Alsof je in de bergen niet kan wandelen! "Eerst maar eens wat meer tijd in het gebergte Serra da Esterela doorbrengen", constateert Bart met een onnavolgbare logica op Khorsand haar woorden. Beter maar eerst de kurk op de port-fles doen en gaan slapen, is de gemeenschappelijke eindconclusie. Hopen dat de boerderij-honden dat ook gaan doen, maar vooralsnog lijken ze het hele dal breed met elkaar te overleggen. Net nu die zwermen vliegen eindelijk zijn gaan slapen.

Dan vanochtend:
Na het drinken van een paar glazen water na het ontwaken om de port-restanten te verdunnen, zijn we weer helemaal het vrouwtje en het mannetje. De vliegen zijn trouwens ook weer wakker. Het lijkt wel of die van heel Europa hierheen gekomen zijn om ook hun eerste langere reis te maken. Wat een hoop van die kriebelaars, ze zitten zelfs op je bril. Terwijl er toch een eenvoudige oplossing is: alle vliegen op de boerderij-honden (of op de boerderij-koeien, maar die zijn hier niet)!! Kunnen ze lekker samen spelen. Of beledig ik hier nu honden-, vliegen- of boerderijliefhebbers mee?

We stonden volkomen alleen op de plek vannacht. Meestal voelen we ons daar prima bij, we zitten toch op het relatief veilige platteland (in de heuvels). Alleen als er jongeren langskomen die baldadig zwaaiend langsscheuren voor een uitstapje, weet je nooit helemaal zeker hoe grappig ze zo'n alleenstaande camperfamilie vinden als ze aangeschoten huiswaarts gaan. Maar ja, geen avontuur zonder een beetje spanning.

Na nog een kort ritje over de slingerweg vanochtend komen we op een vlot doorrijdende en doorgaande route naar een Sterren-gebergte. Het terrein is wat vlakker met aan de flanken gecultiveerde heuvels. De huisjes staan echt weer overal. Ze liggen wit (met terra cotta daken) gespikkeld door het landschap. Van enige ordening in geclusterde kleine dorpjes is ook hier, net als in Spanje geen sprake.

Het provinciestadje Gouveia, aan de voet van het Estrela-gebergte is onverwacht leuk. We stappen er even uit bij een plein en zien weer diverse gebouwen met grote Azulejos-tableaus en een iets vervallen kloostertuin met bloemen. Eigenlijk vinden we zo'n iets verwaarloosd gebouw, wat nog in gebruik is, aantrekkelijker dan zo'n superstrak gerestaureerd monument. Het leeft gewoon meer, iets minder steriel.

Als we achter de kerk een moderne kapsalon zien, denken we voor ons allebei: misschien wel lekker even het haar iets korter. De twee vriendelijke dames in de klantloze salon moeten ons helaas teleurstellen. Ze werken alleen op afspraak en kunnen pas over 2 dagen. Met hun armen over elkaar groeten de twee kapsters ons allervriendelijkst. Hun siesta begint kennelijk een half uurtje vroeger dan op hun voordeur staat aangegeven.

De camping ligt mooi een paar km boven het dorp, en met die paar km zitten we ineens in het hoogste gebergte van Portugal. Altijd verbazend weer hoe snel een landschap kan veranderen. Hier is het droog, ongerept, ruige natuur met grote afgesleten rotsblokken. De grote stenen op de rotsblokken lijken wel door mensenhanden gestapeld, bijzonder dat dit zo natuurlijk is ontstaan.
De camping is iets meer shebby en verwaarloosd dan we hoopten en de eigenaar blijkt zich te hebben vermomd als een leuke, vlotte, hippie-achtige, gezellige man, maar is uiteindelijk een behoorlijke, notoire zeurkont. Na een wervend telefoongesprekje onderweg, kijkt ie ons als we arriveren verontwaardigd aan omdat wij hem storen tijdens zijn lunch! En of we over een half uur maar terug willen komen. Eerst maar een plekje zoeken dan. Als we voorzichtig laten doorschemeren het jammer te vinden dat er geen water in het zwembad zit (het is hier zeker 27 gr), zijn het zijn klanten die zeuren en niet willen snappen hoe lastig het voor hem is een camping te runnen waar wij nu al de 4e gast zijn. En de najaarskorting beloofd op de website gaat ook niet door, ook al is er geen zwembad, dan moet je minstens een week blijven.
We laten het maar zo en zoeken een rustig plekje op deze lege camping. Er wacht ons hier wel een mooie wandeling van 12 km. Die wordt uiteindelijk ingekort tot 6 km omdat we wat laat gestart zijn en het is heerlijk. Rust, geuren en uitzicht in de bergen op het dal.

PS de vliegen van vanochtend zijn massaal meegekomen naar hier. Hebben wij ook nog wat te zeuren!

Geschreven door BartKhorsandoppad