The mountains can wait
Portugal, Matosinhos
Het is zaterdagochtend, we zijn nu ongeveer 5 weken op pad en het verveelt ons absoluut niet. Het camperleven mag dan simpel zijn, het is ook luxe-kamperen. We zijn vrij en kunnen net zo lekker eten koken als we willen of tapas eten op een terras. Douche, toilet en goed bed bij de hand, fietsenschuurtje als het ware achterop ons mobiele huisje.
Vandaag wandelen we een stukje mee met de pelgrims anno 2023. Met hun oordopjes met muziek in, lopen ze in hun eigen wereld (meditatief), maar missen zo het geruis van de zee en wind, en het goede gesprek met hun wandelmaatje. We doen een rugzak en hoedje op, zware bergschoenen aan en wandelstokken mee, zodat we helemaal niet te onderscheiden zijn van die echte wandelbikkels. We lopen over de eerder omschreven houten wandelpaden die op palen boven het strookje groen langs het strand liggen.
Al na 3 kwartier komen we bij een terras waar al die lopers na een halve dagmars hun welverdiende lunch nuttigen. Om niet door de mand te vallen dat wij nep-pelgrims zijn moeten we noodgedwongen ook maar op het terras neervlijen om "onze pijnlijke voeten" rust te gunnen tijdens een hapje/drankje.
Als we na de lunch teruglopen, dus van Santiago de C. af in plaats van er naar toe, worden we natuurlijk alsnog ontmaskerd als dagjes-wandelaar. We hopen dat onze tegenliggers met hun hoofd al bij hun komende culinaire pauze zijn en niet meer op ons letten.
En zo zijn wij net op tijd terug voor onze siësta op het strand. En voor een nieuwe zonsondergang.
Vandaag wandelen we een stukje mee met de pelgrims anno 2023. Met hun oordopjes met muziek in, lopen ze in hun eigen wereld (meditatief), maar missen zo het geruis van de zee en wind, en het goede gesprek met hun wandelmaatje. We doen een rugzak en hoedje op, zware bergschoenen aan en wandelstokken mee, zodat we helemaal niet te onderscheiden zijn van die echte wandelbikkels. We lopen over de eerder omschreven houten wandelpaden die op palen boven het strookje groen langs het strand liggen.
Al na 3 kwartier komen we bij een terras waar al die lopers na een halve dagmars hun welverdiende lunch nuttigen. Om niet door de mand te vallen dat wij nep-pelgrims zijn moeten we noodgedwongen ook maar op het terras neervlijen om "onze pijnlijke voeten" rust te gunnen tijdens een hapje/drankje.
Als we na de lunch teruglopen, dus van Santiago de C. af in plaats van er naar toe, worden we natuurlijk alsnog ontmaskerd als dagjes-wandelaar. We hopen dat onze tegenliggers met hun hoofd al bij hun komende culinaire pauze zijn en niet meer op ons letten.
En zo zijn wij net op tijd terug voor onze siësta op het strand. En voor een nieuwe zonsondergang.
Geschreven door BartKhorsandoppad
Al 9 reacties bij dit reisverslag
fantastisch iedere keer die zee gezichten top
Henk 2023-09-23 20:52:32
Helemaal mee eens Henk. 👍
Bart 2023-09-23 21:09:50
🤣🤣
Yvonne 2023-09-23 22:00:32
Leuk dat houten paden de prachtige uit Zichten.🍀😻
Mam 2023-09-23 22:05:55
Niet te onderscheiden 😂
Ceciel 2023-09-23 22:16:42
😍
Mouna 2023-09-23 23:00:26
Heerlijk relaxed daar en doen wat je goed lijkt.
Jan Joost Sonneveld 2023-09-24 09:45:20
Ha, leve de nep-pelgrims 🤣. Wie heeft gezegd dat afzien, zweten en sloven, stinken en blaren goed voor een mens zijn. Lekker genieten en leven bij de dag, lijkt me een beter recept. 👍
Annelies 2023-09-24 12:13:49
Je bent mijn held Annelies, hahaha
Bart 2023-09-24 17:22:29
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
