Na een enorm regenachtige nacht werden we wakker met een voorzichtig zonnetje. We namen er maar eens de tijd voor, lekker weer eens uitgebreid douchen op de camping. We besloten tot nog een dagje Porto. De bus die ons naar de metro moest rijden, stopt er 's avonds best vroeg mee, dus dat leek niet handig. Khorsand vond een ander metrostation op 3 km fietsen van de camping met een rechtstreekse lijn naar de binnenstad. De stedelijke metro rijdt hier dus tot ver naar de omringende dorpen, wat handig is om te weten als je niet in een grote populaire plaats kunt kamperen. Dan is zo'n dorp aan de metrolijn erg handig als uitvalsplaats.

We komen aan in een 20ste eeuwse wijk, en lopen via een 19e eeuwse wijk langzaam naar het nog oudere historische deel. Dus een ander binnenkomen dan gister op de fiets. Wij houden daar wel van, eerst wat stedelijke context voordat je gedropt wordt in de toeristische hotspots.

De 19e en begin 20ste eeuwse wijken bevatten veel neo-klassieke gebouwen maar met Portugese toevoegingen. Vooral de blauwe tegel-tableaus, voelen Portugees aan, met als hoogtepunt de hal van het grote treinstation.

De aanleg van een nieuwe metrolijn zorgt voor aardig wat overlast in de stad. Dat herinneren we ons ook nog goed van Amsterdam, dus dat komt uiteindelijk wel goed.

We zien in de oude stad nogmaals de prachtigste dingen, maar ook heel veel verwaarloosde gebouwen en achterstallig onderhoud. De UNESCO status moet kennelijk nog wat indalen.

We wandelen rustig over de hoge Eiffelbrug naar de overkant waar vele terrasjes zijn, met hapjes en ..... port. Khorsand komt met de gouden tip: de beste terrasje zijn die waar veel Spanjaarden zitten. Uhhj..mmm..geldt dat ook als je in Portugal bent?

We komen op de zuidelijke oever terecht op een terrasje aan een tafeltje bij twee Brabanders, waar 5 soorten port in kleine glaasjes geserveerd worden die je van rechts naar links dient te nuttigen. Eigenlijk hebben we nog nooit port gedronken, maar ja, anders ben je niet echt in Porto geweest, zoals het streek-spreekwoord luidt (en het plaatselijke marketingbureau heeft ingefuisterd).
En: we hebben het nog nooit gedronken dus we zullen het wel lekker vinden. (Vrij naar Pipi Langkous).

De Brabanders aan ons tafeltje voldoen ook aan het stereortiep. Na enige grappen over de hoeveelheid port en of we die wel opkrijgen of dat we iets laten staan, concluderen we gevieren dat de Brabanders in deze dubbelbelast zijn. Als echte Nederlander laten ze niets staan waarvoor betaald is en als echte Brabanders laten ze "ech nie" drank staan. Houdoe en tot ziens.

We genieten van Porto en besluiten na een laatste stukje lopen over de lage brug en langs de de rivier weer met de metro terug te gaan naar het dorp waar onze fietsen staan. Waar we geen rekening mee hebben gehouden is dat door de afwijkende Portugese tijd het al donker is als we over de landelijke weggetjes nog naar de camping moeten fietsen.

En dus hobbelen we met vijf portjes op, in het donker met maar 1werkend achterlicht door het met stenen muurtjes afgerasterde boerenland over natuurstenen klinkertjes terug naar de camping, die al in diepe rust lijkt doordat vrijwel elke kampeerder in zijn gesloten caravan of camper naar het 8 uur journaal zit te kijken.
Het was een mooie dag.

Geschreven door BartKhorsandoppad