Op de camping Green Village maken we kennis met een Nederlands koppel, Henk en Sonja. Met hun zwaarbeladen Koga's zijn ze voor het 2de jaar bezig aan deze pelgrimstocht. Het deel vanuit Nederland naar Bazel hebben ze vorig jaar gedaan. Sinds half mei zijn ze van daaruit vertrokken naar Rome, waar ze maandagavond hopen aan te komen.
Hun planning loopt zoals de onze. Henk heeft de camping in Rome al vastgelegd. Het lijkt ons zinvol om dat ook te doen, zo zijn we zeker van een plaats. Village Flaminio is een 3 sterren camping met blijkbaar in de buurt een goede metroverbinding naar Rome. Ik reserveer er in mijn beste schoolitaliaans voor 2 nachten.
De tocht van vandaag hebben Ingrid en ik samen uitgestippeld. Ooit, in een nog niet zo lang geleden verleden, hebben we al eens een fietstocht doorheen Umbrië gedaan. Zo één waar de organisatie de bagage achterna brengt. Memorabele momenten hebben we daar toen beleefd. De stadjes Spello en Montefalco willen we heel graag nog eens opnieuw beleven.
Bij het verlaten van de camping schijnt de zon volop en de wind is gaan liggen. Als ik opzij van me kijk zie ik de majestueuze St -Franciscusbasiliek op de heuvel van de Mont Subasio liggen.
Je hoeft niet religieus te zijn om verliefd te worden op Assisi. Met zijn pittoreske straatjes, prachtige uitzichten en bijzondere bezienswaardigheden is het niet voor niets dat de stad jaarlijks miljoenen bezoekers trekt. Volgens mij moet zelfs het meest onreligieuze wezen bij het bezoek aan al dit moois tot een moment van devotie bewogen worden. De nagedachtenis van de heilige Franciscus wordt er gelukkig zorgvuldig in ere gehouden.
Een uurtje later rijd ik langs olijfgaarden het oude stadje Spello binnen. Hier heb ik met Ingrid afgesproken voor een kop koffie en een korte stadswandeling. Dat Spello ook wel de stad van de bloemen genoemd wordt begrijpen we maar al te goed, wanneer we door de kleurige, met bloemen versierde steegjes wandelen. Blijkbaar wordt er morgen, op zondag, een vorm van een bloemencorso gehouden, Le Infiorate di Spello. Bloemschikkers werken een hele nacht door om bloemtapijten te maken die door het historische centrum van Spello slingeren. We zijn een dag te vroeg, we zien enkel de voorbereidingen. Toch is het nu al over de koppen lopen. Dat belooft voor morgen.
We verkennen verder de winkeltjes van Spello. Er is genoeg te zien en te proeven: van handgeschilderd keramiek tot olijfolie, van wijnwinkeltjes tot delicatessenzaakjes met truffelproducten, kaas en worst.
Wat zou ik hier nog graag wat langer blijven hangen, maar de tocht roept!
Ingrid besluit om nog een uurtje door te kuieren, waarna ook zij met de camper, niet zonder moeite, de stad verlaat.
Ik fiets ondertussen richting Montefalco, hoog gelegen boven de wijngaarden. Het is klimmen geblazen.
Deze streek biedt de liefhebber mooie wijnen. De Rosso en Sagrantino di Montefalco hebben me in het verleden al eerder verleid.
Ik heb de stad al gezien voor Ingrid arriveert.
We lunchen samen. Ingrid verkiest om nog wat door het mooie pittoreske stadje te wandelen terwijl ik mijn tocht verder zet naar Aquasparta, 35 km verder, met af en toe een stevige klim, gevolgd door een leuke afdaling.
Het heuvelachtige gebied bezorgt me mooie vergezichten. Niet voor niets wordt Umbrië het groene hart van Italië genoemd.
We komen ongeveer gelijktijdig aan in Aquasparta, op een plaats waar de gemeente campers toelaat voor 24 uur.
We stallen ons meubilair buiten in het zonnetje en genieten van een zelfgemaakt dineetje.
Op verzoek van Ingrid en eigenlijk een beetje tegen mijn zin maken we toch nog een heel mooie wandeling in het oude historische centrum.
Een mooie afsluiter van een bijzonder geslaagde dag.

"waar een wil is is een weg: ubi volentia est, via est"

Slaap ze!




                       

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid