Het moet zowat een halve eeuw geleden zijn dat ik op de schoolbanken bij de broeders in Essen, kennis maakte met de antieke culturen.
Mijnheer Luc Bongaerts, toentertijd een kalende jongeling van rond de veertig, doceerde de lessen Frans en Antieke Cultuur. Hij leerde ons kennis maken met de Ilias, Trojaanse paarden en de Odyssee, heldendichten van de griek Homerus, die zonder veel schroom door de romeinse dichter Vergilius een vervolg kenden. Zo leerden we het Rome kennen van de romeinen en alle denkbare Latijnse spreuken werden door Bongaerts erin gedramd. Hier ontstond de prille liefde voor de Latijnse taal en het antieke Rome.
Minstens 30 jaar later leerden we Italië wat beter kennen, niet alleen op gebied van kunst en architectuur, ook het wandelen en het skiën in de Dolomieten, en al zeker zijn befaamde gastronomie en zijn lekkere betaalbare wijnen.
Het Gardameer, Toscane , Umbrië, Sicilië en ook Rome, waren geliefkoosde vakantieplekken, niet enkel met de fiets, ook met de vlieger en de auto, niet altijd met de kinderen, ook met de beste vrienden. Leuke tijden, ware het niet dat de taal niet altijd begrepen werd.
Sinds een 3-tal jaren greep ik ook de kans, zoals mijn zus Brigitte al jaren deed, om wat Italiaans bij te leren, italiano con amore.
Hier ontstond ook de liefde voor deze onwaarschijnlijk mooie taal.
Eddy en Sara, beiden gepassioneerde "insegnanti italiani" hebben hun best gedaan om mij de taal te laten begrijpen, te laten spreken, maar het blijft bij een basiswoordenschat.

In 2022, postcorona, reden Ingrid en ikzelf de camino naar Santiago in 32 fietsdagen en met 2513 km op de teller. Een aangename ervaring voor ons beiden, waar later nog vaak over gepraat werd.

Voor mij stond het toen al als een paal boven water om ook " once in a lifetime " een keer naar Rome te fietsen. De oude beschavingen van deze wereld, zo leerden we vroeger bij den Bongaerts, hebben ons een schat aan cultuur, kennis en geschiedenis geschonken. Deze antieke wereld zit vol mysterie en wonderen, die op onze verkenning wachten.

Uiteraard heeft Rome een andere connotatie dan Compostela: iets dat het midden houdt tussen oorsprong van onze westerse beschaving en centrum van de christelijke wereld.
Volgens de lectuur blijkt Rome toch ook een niet-aflatend aanzien te hebben als pelgrimsoord, en dit al vanaf de vroege middeleeuwen.
Vandaar ook het gezegde dat alle wegen naar Rome leiden. We gaan zien of deze bewering klopt.
Verschillende pelgrimsroutes bestaan er de dag van vandaag, waar er voor mijn part 3 zijn die beslist de moeite waard zijn te volgen: De via Francigena, de oudste gekende wandel- en ook fietsroute, de Benjaminse- en de Reitsma fietsroute.
Deze laatste geniet mijn voorkeur, gaat vanuit Nederland, over Duitsland en Oostenrijk via hoofdzakelijk kleine paadjes om vervolgens via de Reschenpas Italië te bereiken. In Italië kan je via Assisi of via Sienna fietsen, beide fietsroutes worden in detail besproken. Ik pik op de route in nabij Roermond, in Nederlands Limburg en verder zien we wel.
En oh ja ik volg niet graag de kudde, want als " je de kudde volgt eet je alleen maar bescheten gras."

Door bome(n) naar Rome.
Bomen hebben voor mij ook wel een betekenis, altijd al gehad. Crescendogewijs had ik er het meest mee te maken tijdens mijn mandaat als schepen ( van ondermeer milieu en groen )van onze gemeente. Wuustwezel is een groene gemeente en dat moest met de nodige zorg aangepakt worden. Smalend werd ik wel eens de bomenschepen genoemd.

Doorbomen over "met de fiets naar Rome", dat hebben we het laatste jaar veel gedaan. Zoveel dat de we door de bomen soms het grote bos niet meer zagen staan. Het vraagt niet alleen een fysieke voorbereiding , met een kleine 1000 km training in de benen, maar evenzeer een mentale voorbereiding. Op dit moment voel ik mij er helemaal klaar voor.

"Door de Bomen" tenslotte, verwijzend naar het gelijknamige tv programma, weg van alles, alleen met jezelf.
Deze fietstocht zal ook ik alleen doen, al zeker de eerste week. Nadien volgt mijn vrouwtje op afstand, met een camper.

Afronden doe ik met een Latijns spreekwoordje:
Nil volentibus arduum: niets is onmogelijk, voor zij die willen...

Ciao a tutti

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid