Met enige tegenzin staan we omstreeks 6u30 op.
We waren gisteren na de forse klim k.a.p.o.t. én de weerberichten geven vandaag voor het traject 100 % regen en buien. Je zou voor minder in je bed willen blijven.
We zouden hier eventueel ook kunnen stoppen, maar er zijn te weinig opties. Vooruit met de geit is de enige échte optie, tenslotte zijn we nog maar 200km van ons einddoel vandaan.
Ons leitmotiv is dromen, denken, durven en doen en we voegen bij de 4 d’s een 5de bij, doorzetten.
200 km, hmm piece of cake denken we dan, nog 3 dagen stoempen op die trappers. We vertrekken deze ochtend stipt om 7 uur, in het pikkedonker , maar op dit moment nog droog en verlaten het mooie stadje via de aangeduide weg.
We rijden steil omhoog, richting Villafranca del Bierzo, letterlijk tussen de wijngaarden.
Als deze klim de voorbode is voor de rest van de dag, dan kan dat tellen.
Na enig gezoek in deze stad vinden we een bar die “desayuno”, ontbijt serveert.
Veel Spanjaarden nemen een koffietje in een bar alvorens zij aan het werk gaan, iets wat ze bij ons niet kennen.
Aangezien de focus vandaag op de berg ligt doen we niet de moeite om de historische gebouwen te bekijken. We gaan onze tijd kunnen gebruiken vandaag.
Onze route loopt over de vroegere hoofdweg, wiens functie sinds de aanleg van de autostrade in onbruik geraakt is. Het “fietspad”gaat geleidelijk omhoog en voert ons langsheen kleine bergdorpjes met weinig voorzieningen. In 1 ervan werd voor de fiets van Ingrid voorgesteld te ruilen met een mager paard, wiens hoefijzers op dat moment vervangen werden. Gelukkig werd dat voorstel door Ingrid vriendelijk weggelachen.
Het landschap in Galicië is ook veranderd, alles is veel groener dan voorheen. We zien overal frisgroene weiden en kleinschalige landbouw, tot donkere bossen.
Het regent hier ook praktisch alle dagen vanwege de Atlantische invloed en zoals vandaag komt de thermometer niet boven de 18 graden.
Op een zeker moment is de route onderbroken en zijn we genoodzaakt de omleidingsweg te volgen, een klein en smal landbouwweggetje.
Een deel van het klimwerk moeten we afgeven omdat we eerst naar een klein gehuchtje moeten rijden vanwaar dan de weg steil omhoog vertrekt.
In welke hoek we omhoog gaan is me niet bekend, maar deze hellingen hebben we de afgelopen weken niet gehad, ook niet in de Pyreneeën. Met een minimale snelheid kruipen we langzaam naar boven, ondertussen bloed, zweet maar gelukkig nog geen tranen achterlatend.
Dit is afzien in het kwadraat.
Stilvallen op deze hellingen proberen we te vermijden, omdat we anders niet meer kunnen vertrekken.
Voor iedere bocht denken we dat we er stilletjesaan gaan zijn, maar neen blijven klimmen is de boodschap
Onderweg zijn een aantal fietsers af moeten stappen en moeten hun zwaar beladen fietsen zelf naar boven duwen.
De hel van Cebreiro, de Fonne had niet gelogen! Alles bij elkaar hebben we vanaf het omleidingspunt toch een 30 km geklommen.
Cebreiro, een klein nietig dorpje, een 20-tal huisjes en een klein kerkje, ligt op de hoogste bergkam tussen León en Galicië. Het biedt mooie vergezichten over diepe groene dalen.
Huizen en muurtjes zijn hier op Keltische wijze gebouwd.
Het is echt een fascinerend dorpje dat in Bokrijk niet zou misstaan.
In 1 van de kleine huisjes nemen we hier ons middagmaal. We dalen nadien af om vervolgens opnieuw een klim te moeten doen naar de hoogte van San Roque, waar een groot pelgrimsbeeld staat.
Nadien dalen we af in snelheid, echter moeten we goed opletten voor de zeer felle windvlagen. Bij momenten zou je van de baan geblazen worden. Af en toe kijk ik toch even achterom om te zien of Ingrid nog op haar fiets zit. Het begint ook te miezeren en dat samen met de felle wind voelt pijnlijk aan in het gezicht. We zijn blij dat we Samos bereiken en vinden onderdak in een bijgebouw van het grootste Benedictijnenklooster van Spanje.
Een vriendelijk onderkomen waar een wasmachine en een droogkast kan gebruikt worden tegen een minimale vergoeding.
Het is nog maar 15u30 en we krijgen de gelegenheid om het gigantisch grote klooster te bezoeken waar nog 6 relatief jonge paters verblijven. Ora et labora zal hier wel van toepassing zijn. Er resten ons nog een 150 km naar Compostela, als alles meezit gaan we daar vrijdag in de namiddag arriveren. We tellen stiekem de kilometers af.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid