Na een goed ontbijt zijn we weeral vertrokken met goede weersvooruitzichten.
Via goed onderhouden fietspaadjes langsheen verschillende kanalen en weeral die machtige rivier, de Adige, bereik ik in een mum van tijd Verona. Verona is een prachtige stad met een mooi historisch centrum. Bekend zijn vooral de Arena met zijn prachtige operavoorstellingen. De beroemde arena is één van de best bewaarde arena's van het Romeinse Rijk. Aan het Piazza Bra kan je gezellig flaneren en in de vroegte van de ochtend al een kopje koffie drinken.
Meestal kan je hier over de koppen lopen, maar op dit vroege uur is het enorm rustig. Is het omdat het maandagmorgen is en, of dat de meeste toeristen nog aan het genieten zijn van hun ontbijt?
Ik heb werkelijk het gevoel van alleen dit wereldwonder te mogen bekijken. Ik kan het niet laten een selfie te maken met de Arena op de achtergrond en te sturen naar Mark, de gulle eigenaar van het wielertruitje dat ik vandaag draag. Maar de boodschap vergat ik te melden, dus bij deze : verslag werkbezoek Arena/Verona: Ruwbouw is klaar, ramen en deuren mogen asap geplaatst worden.
Ik stuur ook een foto van de Arena door aan 'il mio insegnante di italiano più appassionato di sempre', Eddy J. Over de stad Verona wist hij honderduit te vertellen, in die mate dat je geloofde dat je er zelf al geweest zou zijn.
In alle rust, maar niet zonder mijn gsm en gps vanwege enkele omleidingen op de route, kan ik Verona verlaten en rijd richting Montagnana.
Redelijk snel laten we de stad achter ons en komen op de onmetelijk grote Povlakte. Het boerenland hier lijkt op onze Vlaamse en Nederlandse polders. Normaal is het hier kurkdroog maar nu zien we de gevolgen van de langdurige regen, overstroomde velden en akkers.
Mais, een kniehoog, waar Vlaamse boeren, nu jaloers op zouden zijn, vroege patatjes in de bloem, asperges , beetje wijnbouw en appelen.
Dat is de hoofdmoot van het plaatselijke landgebruik. Of het erg vruchtbare grond is durf ik niet te zeggen, gezien het aantal braakliggende gronden. Wat me ook opvalt is het grote aantal lege landbouwgebouwen, tot ruïnes herleidt. Jammer, zou dat ook de toekomst worden van onze leegstaande Vlaamse boerderijen? Doodzonde eigenlijk, het legt een smet op het gebied.
Rond de middag bereik ik Ingrid, die met haar camper kort bij de route staat in Ronco all'Adige. Opnieuw bewonder ik niet alleen haar kookkunsten, maar zeker op welke manier zij met de camper, onze rijdende hotelkamer, overweg kan. Ik weet dat het niet altijd zonder stress is, maar ze doet het dan toch maar. Mercikes!
Het is drukkend warm wanneer ik terug vertrek, als daar maar geen onweer van komt.
Het bezoek aan Montagnana, waar ik kennis maak met een Nederlandse fietser van mijn leeftijd ook op weg naar Rome, was verder van korte duur. Een mooi stadje welke geheel omsloten is door indrukwekkende middeleeuwse stadsmuren en poorten.
In de buurt van Polésine zoeken we plaats om te overnachten. Alleen blijkt die moeilijker te vinden. Er is nauwelijks horeca te bespeuren, weinig toerisme en zeker geen kampeerplaatsen. Normaliter liggen we daar niet zo wakker van, maar vandaag moet ik stroom hebben voor mijn "gereedschap".
Uiteindelijk vind Ingrid, 15 km van de route, een gemeentelijke camperstaanplaats waar tegen een vergoeding water en elektriciteit kan genomen worden.
De vrouw gelukkig en ik gelukkig.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid