Aangezien Ingrid de camper ongeveer een 10-tal km buiten de fietsroute geplaatst had, dacht ik er goed aan te doen of ik niet een stuk zou kunnen afsnijden om zo de verloren kilometers in te winnen. Ik tikte in google maps daarvoor een stad aan die op de route lag, zo dacht ik tenminste gezien te hebben.
Na een 20 tal km gefietst te hebben rook ik precies toch wat onraad en oh ja ik was volledig een andere koers aan 't rijden.
Slechts 1 letter verschil met de plaatsnaam die ik in feite gewenst had. Dju toch!
Alle wegen leiden nu, luidens het spreekwoord, wel naar Rome, maar niet bepaald naar Ravenna, waarvan ik weg aan t rijden was.
In Ravenna had ik gehoopt de wereldberoemde mozaïeken te kunnen aanschouwen.
Om de omleidingsschade enigszins te beperken besliste ik om Ravenna niet meer aan te rijden. Spijtig van die mozaïeken, maar ik had een afspraak met Ingrid op de middag in een restaurantje aan de haven van Cervia, aan de Adriatische kust gelegen. Het één of het ander moet ik laten vallen.
Kerken had ik op de tocht al genoeg gezien, maar een afspraak met de vrouw des huizes, die verplaats je niet zomaar.
Desalniettemin was ik in het "zweet des aanschijns" om 12 uur op mijn afspraak, 70 km in de beentjes.
Een lekkere maaltijd hebben we daar samen genoten, voorgerecht en hoofdgerecht, allemaal exquise visgerechten. Aangezien we toch nog wat kilometers voor de boeg hadden namen we geen wijn. Tis te zeggen Ingrid niet , Ik 1 glaasje. Voor chauffeurs van auto's geldt een nultolerantie. Fietsers worden niet gecontroleerd.
De Adriatische kust ligt onder handbereik, maar het strand is afgeschermd door de vele strandpaviljoenen met daarbij horend ontelbare strandzetels. Echter deze waren, ondanks het mooie weer en een aangename temperatuur voor 99% onbezet.
Ingrid had tijdens de voormiddag Cervia bezocht. Het is van oorsprong een vissersdorpje, waar ook zout ontgonnen wordt. Het zout is blijkbaar heel gekend onder de naam " sale dolce", zoet zout omdat het geen bittere nasmaak heeft.
Echter bij de delicatessenwinkel ter plaatse, én ook niet in de gewone winkel was er geen lokaal zout meer te verkrijgen. Sinds 2 jaar ligt de productie of de ontginning stil vanwege de slechte weersomstandigheden; het ene jaar te droog en tot nu toe te nat.
Op deze route vallen ook de mooie parasoldennen op. Met hun opvallende parasolvormige kroon leveren ze op dagen zoals vandaag heerlijke schaduwplekken op.
Hij wordt ook wel steenpijnboom genoemd. Interessant om te weten is dat zijn zaden, de pijnboompitten , als een belangrijk ingrediënt gebruikt wordt in de Italiaanse keuken. Heerlijk lekker, zowel rauw als geroosterd.
Verder heb ik veel landerijen gezien met ajuinen, zonnebloemen, kersen, peren, appelen, perziken en Chinese kruisbessen volgens mijn plantenapp, beter gekend als de kiwi.
Een verscheidenheid aan fruit in deze eerder povere en naar mijn gevoel armtierige streek.
Nog even vermelden dat de wegen in deze trajecten écht slecht zijn om met de fiets te berijden. De gravelpaden zijn doorgaans best te doen, maar de asfaltwegen ogen wel goed maar zijn daar waar de fietser rijdt afgezakt, gescheurd en slecht opgelapt. Het was me dan ook een hels "gebodder".
Ik rijd nog door tot aan de camperplaats voor vannacht in Santarcangelo di Romagna.
Een onbewaakte plaats aan het centrum gelegen, afgesloten met een bareel, waar je mits betaling elektriciteit kunt nemen, kunt douchen, en een toilet kunt gebruiken. Je verwacht het niet, maar perfect proper!
En oh ja van hieruit zien we de Apennijnen !
Dat is voor morgen!

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid