Omdat we in de Riojastreek zijn hebben we gisteravond in een wijnbar wat leuke wijntjes gedronken, nadat we de stadswandeling gedaan hadden. Logrono is een mooie, authentieke stad. Iedereen blijft er in zijn kot tot 19u30 wanneer de restaurants opengaan en dan kan je over de koppen lopen.
Voor ons is dat eigenlijk te laat. We hebben de gewoonte om vroeger te eten.
Maar soit, we passen ons aan, we moeten wel.
Vandaag rijden we Logrono uit via het wandelpad, gedurende meer dan 15 km.
We doen dat niet doelbewust, ze lopen gewoon samen. Voor de wandelaars is het een beetje vreemd merken we.
Ik voel me met mijn elektrische fiets ook wat ongemakkelijk tussen deze mensen, waarvan de vroegste, hoor ik, al om 5 uur vertrokken zijn. Maar zelf zijn we ook om 7 uur vertrokken, weliswaar nog niet gegeten, en op dat moment nog donker.
Die wandelaars intrigeren me. Er lopen modellen tussen waarvan je zou verwachten dat ze na een dag dood neervallen.
Je ziet ook mensen met verbanden rond hun knieën, de druk is hoog want nog meer dan 600 km te gaan. Gaan zij het halen? De meesten stappen aan een hoog tempo merken we. Respect!
De eerste 15 km zijn gewoonweg prachtig.
Na het stuwmeer doen we een steil klimmetje tussen de amandelbomen en de wijngaarden en genieten van weidse vergezichten. Via Navarette en Najera bereiken we Santa Domingo de la Calzade, een uitzonderlijk mooi stadje.
We fietsen verder naar Belorado, het landgebruik blijft onveranderlijk, duizenden hectaren graan, afwisselend tuinbouwteelten in openlucht: paprika, pepers, tomaten, sla, heel veel bonen,…
Bijkomend zien we open mijnbouw van sodiumsulfaat. Indrukwekkend als je de grondstoffen kan delven in openlucht. Na een byzonder lange golvende weg, met de zon in onze smoel en wind op kop bereiken we Belorado.
We vinden een klein casa rural hotelletje in het dorp waar net een volksfeest aan de gang is. Het lijkt ons eigen Loenhout wel met de Heidegalm op de achtergrond.
Hier gaan we vanavond mee van genieten.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid