Tijdens de nacht heeft het uitzonderlijk lang en veel geregend. Bij het ochtendgloren is het gestopt en ben ik in alle rust en droog kunnen vertrekken richting Trento en Rovereto. Onze camping lag aan een meer en daardoor waren er ook meer toeristen aanwezig. Het viel ons op dat er tamelijk veel kinderen rondliepen. Zou de schoolvakantie in Italië anders gepland zijn?
Het was een kleine familiale camping, de 3 sterren die ze claimden weliswaar niet waard, maar soit we staan er goed voor 1 nacht. Geen 5G op je smartfone en Wifi enkel tot op 5 meter van het bureel. Vandaar het late verslag van gisteren...
Het landschap is onveranderd, appelbomen en wijngaarden. Op dit moment van het seizoen wordt er volop gespoten met pesticiden, dat ruik je. Het lijkt wel een zwavelproduct, de geur is typisch en doordringend.
Nog geen 5 kilometer verder en ik moet noodgedwongen mijn regenkledij al aantrekken. Regen en koude wind, de laagjes die ik aangetrokken heb kan ik goed gebruiken.
Tijd om over het leven na te denken is er volop: Wat hebben we de laatste 50 jaar samen allemaal uitgevlooid, waar staan we nu en wat staat er nog te verwachten?
De Deense filosoof Kierkegaard zegt het ongenuanceerd: het leven kan achterwaarts begrepen worden maar moet voorwaarts geleefd worden. Vooruit met de geit dus!
Het is niet zo maar een buitje, gedurende de tocht van meer dan 30km blijft het zware druppels regenen.
Tussen Trente en Rovereto spreek ik met Ingrid, die intussen een grote wandeling gemaakt heeft aan het Lago di Caldero, af voor de lunch. Gelukkig is het droog ondertussen. Droog en warm, te warm voor mijn laagjes...
De regio Süd-Tirol is van oudsher grotendeels van Oostenrijks geweest. (Na de eerste wereldoorlog werd dat gedeelte toegewezen aan Italië.)
Dat merk je ondermeer aan de taal. De eerste taal is het Duits, tweede taal Italiaans. Je denkt dat je in Italië bent en je probeert de mensen aan te spreken met de enkele woorden Italiaans die je kent.
Ze antwoorden steevast in het Duits terug. Je voelt je wat verveeld op den duur. In hun harten zijn ze nog Oostenrijkers denk ik dan.

Ik wilde vanuit Rovereto rechtstreeks naar Verona fietsen , Ingrid wil de Gardaroute doen om daar eventueel te overnachten aan het meer.
In consensus, maar ook omdat ik de route naar Verona niet op mijn GPS gedownload krijg, doen we samen de Gardaroute. Daar hebben we samen al wel enkele leuke vakanties doorgebracht en een mens wil toch altijd daar zijn waar het goed is.
Zij doet nog een bezoek aan de stad Rovereto, een stad die haar wat tegenvalt.
Ik rijd terug door de felle regen richting het meer.
Vanuit Mori bereik ik het noordelijkste stadje aan het Gardameer en via een paar steile hellingen en dito afdalingen kom ik op de oeverweg, waar ook vele auto's langsheen rijden. Best gevaarlijk, dit is een nieuwe situatie voor mij , samen met veel auto's op eenzelfde route en dan ook nog doorheen enkele onverlichte tunnels.
Aan het Gardameer slaat het weer om, het wordt droog én een stuk warmer.
Ingrid belt me dat ze een plekje gevonden heeft op een parkeerplaats waar campers 24 uur kunnen blijven staan.
Aan het strand, stil en ogenschijnlijk verlaten. Wat een prachtige plaats heb jij weeral gevonden vrouwtje.
Samen genieten we nog van de avond(zon) aan het strand.
Morgen rustdag, de eerste dag na 14 dagen fietsen en dik 1400 km verder.
Bij het ontwaken horen we dat er heel veel wind staat.
Het is rond de klok van zes erg druk en zijn er inmiddels vele surfers aangekomen. Het blijkt een eldorado te zijn voor al wie wil surfen.
Het weer oogt goed, alleen staat er een ongelooflijke koude wind. We gaan ons terug in laagjes moeten aankleden...

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid