We werden hartelijk verwelkomd, die maandagavond, moe en uitgeput zoals we waren, op het Château de Sanse. Het château, oorspronkelijk een wijndomein, heeft Joris en Sandra, na een lange zoektocht van onze eigenste Ardennen tot aan de Côte d ‘Azur, overgenomen van een hoogbejaarde Brit, die er een goeddraaiend hotel met restaurant van gemaakt had. Niet zonder enige trots, nadat zij ons een heerlijk biertje hadden aangeboden, toonden zij ons de vrije kamers. Dit zijn niet de kamers die we tot nu toe gebruikt hebben op ons Compostelapad, dit zijn byzonder fraai ingerichte, uitzonderlijk grote kamers die een luxueus, maar huiselijk gevoel creëren. Bij het aanschouwen van al dit moois overvalt ons een gevoel van gelukzaligheid. Wat een geluk dat wij hier deelgenoot van mogen worden.
Rustig relaxen en chillen, dat gaan wij hier de komende dagen doen.
Hoewel, met de fietsmicrobe in ons lijf overweeg ik toch een tochtje te maken naar Saint-Emilion, slechts 28 km van ons verwijderd. Ingrid volgt. 😉
Het is aangenaam weer wanneer we onze bagageloze fiets richting het mekka van de rode wijn sturen. Bon courage, goeie moed, zegt het meisje achter de receptie ons nog.
Langsheen een erg drukke route departementale, maar ook langsheen mooie wijngaarden bereiken we via Côte de Castillon, dat aan de Dordogne ligt, het beroemde toeristische wijnstadje Saint Emilion, vroeger tevens een geliefd pelgrimsoord.
Het stadje , hooggelegen in het hart van één van de meest prestigieuze wijngaarden, bekend om zijn uitstekende wijnen, maar ook vanwege het opmerkelijk goed bewaarde onroerend erfgoed, is byzonder sfeervol.
Dankzij onze gastheer Joris, die het stadje goed kent, bereiken we via een steile straat, tevoet weliswaar, het office du tourisme en iets verder de voormalige restanten van een klooster van de orde der cordeliers, vandaag de dag hervormd tot een mooie winkel waar men allerlei souvenirs kan kopen, maar ook en daar kwamen we dan voor een goed gevulde picnicmand.
We vullen de picnicmand met brood en beleg, flesje water en een goed glas rosé bubbels. In het aangelegen parkje nemen we in alle rust onze lunch.
Het is erg druk in het centrum, te waarderen als een openluchtmuseum, zo autenthiek. We ontdekken de monolythische kerk, de grootste ondergrondse kerk, uitgehouwen in de zandsteen. Jammer dat we ze niet kunnen bezoeken vandaag.
We ontdekken eveneens tientallen wijnwinkels in het bedevaartsoord dat Saint Emilion ook is voor de fanatieke wijnliefhebber.
Ingrid is gelukkig dat we met de fiets zijn gekomen en geen plaats meer hebben in onze tassen. (poets wederom poets)
Toch vraag ik mij af wie hier al dat lekkers kan kopen aan exuberant hoge prijzen?
Een flesje Petrus van na de tweede wereldoorlog voor een slordige 18000,0 € en neen de komma staat niet op de verkeerde plaats. Maar och ‘t zal mij een zorg wezen.
We genieten nog na en rijden nonchalant verder door de wijngaarden waar we château Angelus zien liggen, een 1e grand cru classé St Emilion, om van weg te dromen.
Op onze terugtocht naar het Château de Sanse in Sainte Radegonde waar wij verblijven trachten we een rustigere weg op te zoeken.
Via google maps 🚴 krijgen we een totaal andere route voorgeschoteld die ons langs- en doorheen wijngaarden voert. Een moeilijkere route, maar het lukt ons. We bereiken ons charmante hotel rond 18u30, waar op dat moment een champagnetasting doorgaat. Prompt nodigt Joris ons uit en krijgen we een glaasje Gremillet aangeboden. Een millesime van 2015 én een monocepage Chardonnaye, cuvée évidence, sprankelende champagnes met een aangename balans tussen rijpe tonen en zuren.
In dit huis worden we duidelijk verwend, onze gastheer met zijn equipe kennen hun vak!
Na een opbeurende douche schuiven we de benen onder de tafel en laten ons culinair verwennen door de chef.
Omstreeks middernacht, na boeiende gesprekken met onze ambitieuse ondernemer Joris trekken we de lakens over ons heen.
Vandaag blijven we, gezien de uitzonderlijke temperatuur van boven de 30 graden, in ons hotel in de buurt van het zwembad.
Na het heerlijke Franse ontbijt nodigt Joris ons uit voor een korte wandeling op zijn domein, een tiental hectaren groot. We dalen tussen eeuwenoude bomen af naar een grote vijver, een plekje dat uitzonderlijk rustig is. We merken sporen op van wildgangen, wissels waar het ree- rood-en zwartwild vlot, zelfs blindelings zijn weg door vindt.
Dichte begroeiing, waar gedurende jaren geen onderhoud gebeurd is.
Langsheen een min of meer onverzorgde wijngaard van de buurman komen we terug, waarbij Joris onversaagd zijn plannen uiteenzet als een doordachte ondernemer mét een duidelijke visie.
Voor hem zal het leven als God in Frankrijk van korte duur zijn, het werk wacht.
Ingrid verkiest om bij het zwembad te liggen, ik blijf in de schaduw een beetje verder werken aan mijn blog.
Onverwachts brengt een vriendelijke dame een plateau met lekkere kazen en hesp, een bourgondische lunch.
We worden hier op en top verwend. Zouden we het aandurven nog langer te blijven met het risico dat we niet meer op onze fiets geraken of is het wellicht beter nog eens terug te keren om deze mooie streek te kunnen ontdekken. Bordeaux en Bergerac liggen als luchthaven vlakbij, het weer en de omgeving zijn aangenaam.
Maar bovenal is dit een verwenadres, waar het fijn is te vertoeven.
Alvast bedankt voor deze leuke ontmoeting, alvast nu al mercikes, morgenvroeg zijn we bij vroege dageraad waarschijnlijk al vertrokken.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid