Omdat ik de vorige nachten wat ongemakkelijk geslapen had besloot ik gisterenavond een passifloraatje te nemen, een slaapmiddel op basis van voornoemde plant en van het huis van dokter Vogel. Ik maak daar zeer sporadisch gebruik van en het resultaat mag vernoemd worden, geslapen zoals de gelijknamige roos, “ rosa knock out”. Niet één keer wakker geworden, opgestaan om 6u45 en zo fris als een hoentje.
Na het eten vertrekken we, onder een zwaar bewolkte hemel met onze fietsen richting Tours. In een snelvaart rijden we toch nog eens door het historische centrum van Blois, ooit nog koningsstad genoemd.
Zoals alle steden langsheen de Loire zijn ze het bezoeken waard, kleine steden maar met een belangrijk historisch verleden. De Loire schrijven we bij onze bucketlist bij voor één van onze volgende vakanties, dat is zeker.
In oktober ga ik officieel met pensioen en dan hebben we daartoe de kans. De route leidt ons verder langs rustige, authentieke dorpjes, waar het mijn inziens nog een poos gaat duren eer daar alle huizen de Europese isolatienorm gehaald zullen hebben. De huizen zijn overwegend in natuursteen gebouwd en vermoedelijk weinig of niet geïsoleerd.
Tussen het groen verscholen en uit het zicht onttrokken door hoog gebouwde muren uit kalksteen ontdekken we tijdens deze route enkele mooie, vermoedelijk nog bewoonde, kastelen.
We besluiten om de stad Amboise te verkennen, de stad aan de Loire die we volgens Ingrid 35 jaar geleden al bezocht zouden hebben. Ik herinner het mij niet meer. De stad ligt aan de overkant van de Loire, weg van ons pad.
We bezoeken het kleine kasteel Clos- Luce waar een museum van Leonardo da Vinci is ondergebracht. Hij heeft hier de laatste 4 jaar van zijn leven doorgebracht. Een wonderbaarlijke verzameling van zijn uitvindingen zijn daar te zien, evenals honderden andere ideeën en schetsen.
Hij was voorwaar een briljant man, filosoof, schilder, een visionair ingenieur, architect en stedenbouwkundige.
Via de tuin van het museum lopen we verder naar de uitgang om onze tocht verder te zetten.
Het weer is goed, het zonnetje doet haar best en er is weinig wind. Nog 25 km te gaan naar Tours waar we zullen overnachten.
Omstreeks 16 u bereiken we de stad waar we in een vaartje doorfietsen en bij een restaurantje wat eten en drinken.
We bekijken onze mogelijke slaapplaatsen en besluiten om 15 km verder op de boerebuiten, in het dorpje Veigné, een refuge op te zoeken. Aan de refuge hangt een telefoonnummer waar we naartoe kunnen bellen. 5 minuutjes later komt een man van onze leeftijd, nadien zou blijken dat deze brave man eerste schepen van het dorp is, ons de sleutel brengen van de refuge. Het is een klein onderkomen, eigendom van de gemeente, eenvoudig maar met een goede douche, keukentje en 3 bedden. Na de geloofsbrieven overhandigd te hebben, plaatst hij de stempel, ontvangt hij 10 euro en wenst ons nog een goede reis verder.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid