Mijn hotelletje, Rhein-Hotel Nierstein was eigenlijk flink boven mijn budget. Maar soit, de lieve baliebediende moet het aan mijn gezicht gezien gezien hebben dat de prijs voor een kamer ,alleen, voor één nacht voor mij te duur was. Omdat ik aanstalten maakte om door te gaan, kwam ze met een 2de voorstel op de proppen. Daar ben ik maar op in gegaan. Ik had per slot van rekening geen zin om onder een brug te slapen. De kamer die ik toegewezen kreeg lag in een achterbouw van het hotel, maar was perfect in orde voor mij. Bed en bad, meer moet dat niet zijn, toch?
Ik was veruit niet de enige die daar op "achterkamers" was. De kamer naast me lag een Koreaan, type sumoworstelaar. Wanneer ik hem aansprak kwam er een bangelijk gegrom uit. Ik heb verder maar wijselijk gezwegen omdat ik vreesde voor een houdgreep. Dit was een ultrakorte kennismaking.
De regen is deze nacht met bakken uit de lucht gevallen en ook de berichten voor de komende 24 u zijn niet van de poes.
Bij het ontwaken omstreeks 5.3Ou was de regen echter opgehouden, de lucht was klaar en ik maakte me op voor het ontbijt om 7 uur.
Ik ben eigenlijk wakker geworden met een "lodderoog", dit na een frontale aanrijding gisteren met een ...vlieg. De vlieg heeft het naar mijn vermoeden overleefd. Maar het "wit van mijn oog" ziet er danig rood uit en blijft tranen.
Om de tocht van hieruit verder te zetten moest ik de Rijn met de overzet over, waarna de fietstocht grotendeels verloopt door de Bovenrijnvlakte, een overwegend agrarisch gebied met ruimte voor natuur. Door deze combinatie en vanwege het relatief vroege uur kan ik met mijn verrekijker verschillende mooie reeën spotten. Ook hazen zijn er bij de vleet en zelfs de konijnen willen voor de wielen lopen. Ik spot ook ooievaars op hun nesten en ganzen bij de vleet, die zich te goed doen aan het jonge loof van een wortelveld.
Het landbouwgebied bevalt me hier wel. De fietswegen zijn merendeels verboden voor autoverkeer, de toestand van de wegen is redelijk goed, de bermen zijn gemaaid, daar waar het gemaaid moet zijn en weinig of geen zwerfvuil. Wat opvalt zijn de grote lange en brede hagen van bloem-en besdragende planten langsheen sommige wegen. Hier zie ik een botanische rijkdom die niet te beschrijven is. Flora en fauna hebben het hier naar hun zin én dit in combinatie met de landbouw. Het kan dan toch blijkbaar!
Ik zie landbouwbedrijven in allerlei formaten, van kleine uitbollende keuterboeren met versleten koterijen en dito gerief en anderzijds prachtige boerderijen met ultramoderne machines, waar volgens mij meerdere generaties nog samen en apart wonen.
Hier kan nog geboerd worden, hier is volgens mij nog toekomst.
Dikwijls gedacht dat menige Vlaamse landbouwer hier jaloers op zou zijn.
Ook hier nemen grote infrastructuurwerken, genre Ventilusprojecten (hoogspanningslijnen) maar dan bovengronds een beslag op de landbouwgronden.
In Bensheim neem ik even een korte bezinning in een sobere evangelische kerk . Vandaag 16 mei zou mijn schoonbroer Jef 64 jaar geworden zijn. Het is weeral 2 jaar geleden dat hij ons ontvallen is. Het was een wens van hem zijn verjaardag in ere te houden met een hapje en een drankje. Jef, het ga je goed daarboven!
Na 40 km tref ik in een dorpje Lorsch een marktplein aan met verschillende terrasjes. Slechts 1 zaak is open en hier nuttig ik mijn koffie met een warme appelstrudel.
Vanaf hier is het nog een 45 kilometer rijden naar Heidelberg, het vermoedelijke eindpunt van deze etappe. Misschien als het weer het toelaat kan ik nog wat verder rijden. Al bij al blijft het mooi weer, 22 ° en geen regen, hopelijk kunnen we het zo houden.
De kleur van de grond en misschien de kwaliteit ook wel verandert hier nogal: van leemkleurig tot zwart, bruin en zelfs okerrood. Dat deze grond vruchtbaar is staat buiten kijf. Ik zie velden met bonen, wortelen, ajuinen ( denk ik), frambozen en aardbeien onder plastiek kappen graan van meer dan een menshoog en zo meer.
Onderweg maak ik nog kennis met een gepensioneerde Nederlander, ooit steward bij Lufthansa geweest, die hier woont. Tijdens het rijden praten we honderd-en vrijuit over reizen met de fiets, over zijn fietsreis doorheen Canada, het wonen hier en in België en Nederland en filosoferen we wat over de politiek. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat de democratie in Duitsland in gevaar is. Dat extremisme, polarisering en kalifaatachtige toestanden de democratie onderuithalen. Interessant gesprek, maar helaas in het volgende dorp moeten we afscheid nemen zij het dat we nog een tijdje stilstaand verder gepraat hebben. Ik had de tijd voor mezelf en hij ook blijkbaar.
Richting Heidelberg, een drukke universiteitsstad, klampt een jonge Duitser op fiets mij aan met wie ik tot in de stad kan samenfietsen. Hij werkt bij de brandweer en pakt de moeite mij langs hele schone gebouwen te leiden. Ik laat hem zijn gang maar gaan en geniet er wel van om met dit mooi weertje een privé-gids te hebben.
Het is er beangstigend druk: veel auto's, veel voetgangers. Te druk voor mij, geef mij maar de rust van den boerenbuiten. Hoewel ik aanvankelijk in Heidelberg had willen overnachten, beslis ik hier om nog een eindje verder te fietsen. Als de zon in de lente schijnt blijft de boer ook niet binnen zitten en volgens de jonge knaap gaat morgen de regen met bakken eruit vallen. De kilometers die we vandaag extra kunnen doen moeten we morgen niet meer doen.
Het fietspad volgt de Neckar, een rivier die door een smal dal met steile beboste hellingen loopt. Na iedere bocht verandert het uitzicht: schilderachtig mooie stadjes met romantische burchten en kasteeltjes. Ik besef wel dat deze kleine stadjes niet bepaald veel slaapgelegenheden zullen hebben en bijkomend liggen deze
aan de andere oever.
Bij het volgend plaatsje met een oversteek ga ik mijn kans wagen. Bij Neckarsteinach zie ik een brug of iets dat er op lijkt. Alleen ligt de brug een pak hoger dan het fietspad en een rechtstreekse verbinding zie ik niet direct. Dan maar met de fiets in de hand steil omhoog langs een gaanpadje. Buitenadem bereik ik het stadje waar al redelijk snel een onderkomen gevonden wordt in een oud pensionnetje én voor een pelgrim niet onbelangrijk aan een treffelijke prijs!
In het dorpje zelf maak ik nog een korte wandeling en kan het niet laten om de kerk binnen te gaan van waaruit de koster de orgel aan het bespelen is. Hij moet zich niet inhouden en speelt bijna de leien van het dak. Als hij merkt dat ie een toehoorder heeft geeft hij er nog extra klank bij. We genieten er allebei van.
Het was weeral een bewogen dag.

PS aan de gevel van een oude statige woning merk ik op een natuurstenen plaat volgende inscriptie van Seneca, een Romeins filosoof :
Bekijk hiervoor de foto's aub
" Non est ad astra molus e terris via"
" Muhsam ist der weg von der erde zu den sternen"
(Vrij vertaald: vanaf de aarde is er geen weg naar de sterren)
Jammer, als er een weg zou zijn dan konden we ook eens tot daar fietsen

;-)

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid