Na een kort nachtje vanwege het verjaardagsfeestje van mijn schoonzusje Ria en Danny, ben ik deze morgen met kleine oogjes vertrokken. Het was me een feestje wel. Iedereen genoot met volle teugen, niet alleen vanwege het overheerlijke buffet dat aangeboden werd, maar vooral vanwege het geluk dat ons Ria uitstraalde. En dat is haar, na een heel moeilijke periode, erg gegund!
Dus Ria, als je dit leest, van harte merci, én dat het je verder heel goe moge gaan.
Zoal ik al zei ben ik deze morgen om 6.30 opgestaan en na het ontbijt rustig vertrokken. Ik had niet verwacht dat er kinderen zouden komen uitwuiven, en al zeker onze Jeroen en Kim niet, omdat ze meestal na een feestje notoire uitslapers zijn.
Onze jongste nam zelfs de moeite om mij te begeleiden met zijn koersfiets. Daar heb ik erg van genoten.
Boven Turnhout, aan de vaart, hebben we afscheid genomen.
Vanaf hier zal ik normaliter het meest alleen fietsen. Ik ben van nature niet de grootste prater tijdens het fietsen, maar alleen is toch maar alleen. Enfin we klagen nog niet, het zonnetje schijnt en ik wil al redelijk snel verder fietsen in korte broek en shirt. Op naar Postel, waar de Norbertijnen huizen. Op hun website vermelden ze een grote kruidentuin, die ik absoluut een keer had willen zien. Je kan er altijd van leren.
Ze verkopen ook kruiden, maar dit blijkt enkel via de webshop te zijn. Ja het moet gezegd zijn, deze paters blijken met de tijd mee te gaan, een webshop?
Echter de kruidentuin was het aanschouwen niet waard. Een honderdtal naambordjes, in een overigens erg grote omheinde kloostertuin, in betonnen bakken. De bewuste kruiden heb ik niet gezien, wel veel onkruiden.
In hun winkel heb ik een homp selderkaas gekocht, verder op smaak gebracht met ui en look. Bovendien vacuüm verpakt. Voor een lange afstandreiziger is dat meegenomen. Waar je zou denken in het winkeltje bediend te worden door een pater in witte pij, werd ik op mijn wenken bediend door een charmante, lieve dame.
Of ik ergens een stempel kon krijgen voor mijn “testimonial”, als getuigenis van mijn bezoek aan de abdij?
Bij de pater in het gastenverblijf. Maar geloof me, in het hele domein was geen witrok te bespeuren.
Van armoei heb ik een stempel opgehaald in het café er naast.
Als de paus op het einde van mijn reis ziet dat ik de stempels uitsluitend in de horeca heb opgehaald…
Al een geluk heb ik men eerste stempel opgehaald bij onze burgervader, door Dieter Wouters himself geplaatst en getekend. Dat maakt tenminste indruk.
Via Lommel, Pelt, Hamont-Achel, Weert bereik ik moeiteloos Roermond.
Dank zij Jan Delauree ( samen met maj, pelgrimeerders pur sang) heb ik de fietsapp “ Ride with GPS “ leren kennen, een interessante tool, waarbij ik de uitgestippelde route ook op mijn Garmin fietsgps kan plaatsen. Die fietsgps heb ik al sinds 2017 in de kast liggen, zonder hem ooit gebruikt te hebben. Niet echt een gebruiksvriendelijk toestelletje, mijn gedacht. Samen met de hulp van Jan ben ik er dan uiteindelijk toch in geslaagd hem te gebruiken voor wat hem dient. Ik moet zeggen, het werkt feilloos, tot nu toe geen meter verkeerd gereden.
Roermond, een stad met 60.000 inwoners, is een Hanzestad,met een middeleeuws verleden.
Ter plaatse heb ik redelijk snel, op aanraden van een plaatselijke schone, een overnachtingsplek gevonden. Het blijkt een oude pastorie (www.pastorieroermond.nl ) te zijn, gelegen aan de voet van de Sint Christoffel kathedraal, en momenteel in gebruik als B&B, restaurant en brasserie. Vanaf 6 uur is de zaak gesloten, poort op slot, maar je kan onbeperkt genieten van hun aangename zonneterras. Waarvan akte.
Morgenvroeg richting Duitsland.
Vandaag geen Latijnse en of Italiaanse spreuken , op uitzonderlijk verzoek. ;-) Vlaamse kost.

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid