QUO VADIS -WAAR GAAT GIJ HEEN- DOVE VAI ?
Ingrid plant vandaag een stadsbezoek in Santarcangelo. De oleander en jasmijn bloeien zoals nog nooit gezien en geven een heerlijk parfum af. Het is een heerlijk stadje om in te wandelen, met mooie knusse huisjes. Na haar wandeling rijdt ze naar de volgende stopplaats, Sansepolcro. Omstreeks 12.30 bereikt zij deze authentieke stad waar ze een plaats bemachtigd heeft op een grote publieke parking. Van hieruit doet ze een 2 uur durende stadswandeling. Het oude centrum ligt ingebed tussen de afbrokkelende vestingmuren.
Het zonnetje schijnt wanneer ik met mijn fiets de overnachtingsplaats verlaat. Ik laat de Povlakte achter mij en dring geleidelijk de Apennijnen binnen via het dal van de rivier de Marécchia. De Marécchia zoekt zijn weg over een heel breed grindbed. In vergelijking met de rivier Adige lijkt het hier wel hoogzomer te zijn. Slechts een smal stroompje water kabbelt rustig naar de Adriatische zee.
Ik rijd langsheen een landschap van kleine akkers en weiden, waar de bloeiende brem voor een vrolijke noot zorgt. Het aanbod wilde bloemen is ook weer fenomenaal. Het doet me regelmatig van de fiets springen om ze eens van heel nabij te kunnen bekijken.
De klim begint licht, maar wordt zwaarder en moeilijker, ook omdat er een heel felle zuidenwind op kop is.
Ik moet via de Valico de Viamággio over deze rug van de Apennijnen.
Het is minstens te evenaren met de Reschenpas. De Reschenpas ligt weliswaar hoger maar daar ben je al enkele dagen op een veel hoger niveau aan het fietsen.
Hier begin je bij de Povlakte, waar de gemiddelde hoogte net onder of net boven het zeeniveau ligt. Mijn GPS laat het hoogste punt zien op 986 meter. Die doe je natuurlijk niet in één ruk naar boven maar met dalen en klimmen.
Vanaf de top is het dan bijna 15 km dalen tot Sansepolcro tot een hoogte van rond 400 meter. Ondertussen is het erg koud en ook nog maar eens beginnen regenen, waardoor het super voorzichtig naar beneden rijden is, in acht genomen de slechte conditie van mijn achterrem.
Quo vadis?
Alle wegen leiden naar Rome.
Hans Reitsma, de maker van deze route, laat je de keuze. Vanaf Ferrara heb je 3 opties:
1) de hoofdroute via Assisi:
Assisi blijkt na Rome het 2de grootste pelgrimsoord te zijn. ( Een en ander heeft de maken met de Heilige Franciscus, stichter van de Orde der Minderbroeders. Een (Antwerpse) orde waarvan ik Pater Juvenalis, Frans Van Elsacker, redelijk goed van gekend heb.)
Deze route is in afstand gemeten de kortste: 525 km en met 3530 hoogtemeters
2) de route via Florence en Siena: de Toscaanse route
In afstand 567 km en 7285 hoogtemeters!
3) de route via Florence en Assisi
In afstand 575 km en 5890 hoogtemeters.
Ik verkies optie 1.
Als we samen terugkomen van Rome, met de camper, doen we Toscane. Hier gaan we nog een weekje gewoon vakantie houden en er samen van genieten.

ciao

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid