Gezien de aangekondigde warmte van vandaag, woensdag 10/8, beslisten we op tijd op te staan.
Voor de wekker om 6.30u afliep waren we al bijna ingepakt. Stipt om 7 u wordt ons het typische Franse ontbijt aangeboden. Karig maar lekker. We kunnen om 7.30u vertrekken. We hebben allebei genoten van het huiselijke comfort van onze airbnb. Onze gastvrouw met haar brave ruwharige herdershond woont alleen in dit immens grote huis, aanpalend aan het fôret de Marchiennes.
We sliepen op de bovenverdieping in een aangename, koele kamer met zicht op de tuin. Voor ons alleen een grote badkamer met een prima douche. Onze gastvrouw verhuurt de vroegere kinderkamers op regelmatige basis via het forum van airbnb. Het blijkt erg in trek te zijn, deze formule. Ook voor autoreizigers die op hun tocht naar het zuiden een slaapplaats met huiselijke allures willen nemen. (52.80€ betalen we)
Het is vandaag wel even wennen; we missen de knooppunten! Frankrijk is al zeker geen fietsland en we moeten het dan ook de komende dagen doen met de wegbeschrijving van Clemens Sweerman, de auteur van de St-Jacobsfietsroute. Het constante turen op de kaart vergt enige concentratie. In een mum van tijd wijken we dan ook af van de route.
Gelukkig had ik thuis de routes gedownload via de site van de Europafietser.
Gezien deze routes ook onze posities weergeven zitten we snel terug op de juiste weg. Als je denkt dat de weg naar Compostela hier al aangeduid wordt, no way! We moeten onze plan trekken… onbekende paden weet je nog? Niet het doel is belangrijk, wel de weg er naartoe. ‘ t Zal wel zijn ja…
De zon staat eenzaam aan de hemel, de thermometer meet een behaaglijke 20 graden en er is een strakke zuidelijke wind.
Het is gelukkig redelijk plat, na de eerste kuitenbijters van gisteren is dit een uitstapje. In dit uitgestrekte landbouwgebied, waar geen koebeest te zien is, dan wel hectaren aardappelen, mais, suikerbieten en reeds gedorste graanhalmen, staan ook enkele eenzame koeltorens van een energiecentrale. We passeren Hornaing en Mastaing, 2 vroegere mijnbouwdorpen. Op weg naar Cambrai ontmoeten we 2 jonge, Nederlandse meisjes uit Zwolle op zwaar beladen fietsen. Ook zij doen de camino, zij het dat één van hen afhaakt in Tours en de ander zal dan moedig maar eenzaam de toer naar Compostela afmaken. Enfin eenzaam, dat geloof ik niet. Zo’ n jonge meid, daar wil onderweg iedereen wel eens een klapke mee doen.
In de stad Cambrai volstaat de wegbeschrijving van Clemens niet meer. We dwalen af van het pad en richten ons noodgewongen naar de stand van de zon.
Wonderwel geraken we zo de stad uit.
Gezien het middaguur schijnt de zon ongenadig hard en ook de krachtige zuidenwind voelt verschroeiend aan. Desondanks ploeteren we verder en merken we dat de hellingen al wat langer worden. Saint Quentin, onze eindbestemming voor vandaag kan niet veraf meer zijn. De kilometers hier zijn echt langer dan bij ons.
Ter hoogte van Vaucelles kruisen we een bruggetje over de Schelde, hier nog slechts een sloot breed.
Een eindje verder bezoeken we de bron van de Schelde.
Ik had me deze bron voorgesteld als een klaterende waterkwel. Echter in de bedding viel geen druppel water te bespeuren. Zou het wijzigende klimaat hier ook voor iets tussen zitten?
We rijden verder en langsheen het canal de st Quentin, onder een bruggetje, maken we een stop. We drinken sloten water en eten een toast met kaas en hesp. We laten de warmte passeren en vertrekken tegen 16 u naar ons hotelletje. (Hotel Mémorial, 53,80€, excl ontbijt à 9,5€pp)
Eens we ons wat verfrist hebben lonken de terrassen en drinken voor het eerst een goeie frisse Grimbergen van t vat!
We maken nog een stadswandeling en bezoeken de mooie basiliek. Om 21 u zijn we terug op onze kamer.
We gaan op tijd slapen, morgen ontbijten we om 6u30 en vertrekken ten laatste om 7 u.
Slaap ze!

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid