We zijn gisterenavond, nadat we een bordje lekkere tapas gegeten hadden, met onze fiets naar ons verblijf gereden, 4 km buiten de stad. We hadden gelukkig nog een prive kamer in dit bungalowpark met een eigen badkamer, een must voor ons sinds het debacle van de refuge in St Jean Pied de Port.
We hebben ons verwend, uitgeslapen tot 07 u 30 en dan per fiets vertrokken richting ‘t stad. In de stad is het op dit moment erg rustig, wat we wel kunnen appreciëren. We bezoeken opnieuw het plein voor de kathedraal waar op dat moment de eerste pelgrims weeral toekomen. Ook een bezoekje in de kathedraal kan volgens mij niet ontbreken. We volgen de plechtige eucharistieviering die op dat moment al begonnen is, een mooie viering met 2 priesters. De sereniteit die aanwezig is in de kerk is van die aard dat we er van genieten, anders dan gisteren toen de kerk werd platgelopen door honderden toeristen.
Na de mis ontbijten we in een typisch barretje waar ze desayuno serveren. Wijl we daar neerzitten passeert er toch nog een bekend koppel Nederlanders, ook met de fiets onderweg, maar over heel Europa. Zij zijn ook van gisterenavond hier en vertrekken vandaag richting Porto.
Ik maak hem duidelijk dat wij vandaag stoppen met de trip en vanavond een nieuwe vlucht , 10 dagen eerder dan voorzien, geboekt hebben richting ons Wuustwezel.
Na 34 dagen wordt het gemis aan onze kinderen, vooral ook kleinkinderen en onze vrienden en familie te groot. Bijkomend is er de 70 ste editie van onze bloemenstoet morgen en wordt een tante van mij begraven dinsdag aanstaande. Redenen genoeg om huiswaarts te keren.
Maar vooral ook zijn we moe en snakken naar een weekendje rust. We laten de Camino naar Finisterra voor wat het is.
Na de middag maken we onze fietsen klaar voor transport, niet met de vlieger maar door een gespecialiseerd bedrijf uit Nederland die dit soort transporten dagelijks of wekelijks doet. We nemen aansluitend de bus voor vervoer naar de luchthaven, waar Ryanair ons voor een belachelijk lage prijs terug naar België brengt. In de luchthaven stopt ons avontuur.
Ik wil nog graag enkele slotbeschouwingen maken.
Om te beginnen had ik een geweldige fietspartner. We delen niet alleen huis en bed, lief en leed, nu ook de ervaringen van de Camino, niet zomaar een deeltje, neen volledig van huis uit tot aan Santiago en per fiets. Niet dat we zoveel fietservaring hebben, zeker niet, maar wel goesting om er aan te beginnen.
Zij is een krak in het runnen van een huishouden, ook op de fiets. Al onze bagage zit en blijft op de juiste plek zitten, haar dagelijkse was en plas durf ik legendarisch te noemen, alsook het op peil houden van ons noodrantsoen, nooit honger of dorst geleden.
Zij vindt verder nooit de weg terug naar de auto op een onbekende plek, maar haar oriëntatiegevoel, rekeninghoudend met de stand van de zon en de windrichting laat haar in het grotere plaatje niet in de steek. Haar opmerkingsgeest is van die aard dat ze de juiste richting al ingedraaid is, nog voor ik de fietsgps geconsulteerd heb.
Hoewel ze soms beremoe was laat ze haar kop niet hangen.
We zijn echt een sterk team en met dergelijke avontuurlijke reizen heb je dat nodig. Merci vrouw, dat je me deze reis gegund hebt en dat we dat samen konden doen.
Ten tweede is de Santiagoroute uitgeroepen als Europees cultureel erfgoed waarlangs toerisme sterk wordt bevorderd. Dit is in Noord Spanje expliciet aanwezig en voor de mensen ter plaatse vaak de enige bron van inkomsten. Het blijft belangrijk dat dit behouden kan blijven wil men niet onder de armoedegrens terecht komen.
Het fietsen naar Santiago is een sportieve uitdaging over de lange afstand, dik 2500 km waarvan 1500 in Frankrijk en een 1000 km in Spanje. Er zijn ontmoetingen met andere fietsers, zeker in de drukkere historische pelgrimsplaatsen maar die zijn eerder schaars en oppervlakkig te noemen. Ieder fietst op zijn tempo en doet naargelang zijn mogelijkheden veel of minder kilometers. Wij deden gemiddeld een 75 tot 80 km per dag , met op 34 dagen 2 rustdagen. Je komt op die manier niet vaak dezelfde mensen tegen, dit in tegenstelling met de wandelaars die naar ons gevoel een hechtere band met elkaar smeden.
We waren blij met onze rustpunten Parijs en bij Joris en Sandra op hun Château in de mooie omgeving van Sainte Aldegonde, een aanrader.
In Frankrijk ben je echt op jezelf aangewezen, in Spanje is de bewegwijzering over het algemeen beter aangegeven.
In Frankrijk zijn er, zeker in de vakantiemaand augustus weinig voorzieningen die open zijn en dat in de breedste zin van het woord, van kruideniers tot bakkers, van restaurantjes tot hotels en dat leidt soms tot onaangename verrassingen.
In Spanje daarentegen is er alles in ‘overvloed’, maar, zeker op het platteland, eenvoudige winkels en onderkomens. Luxe is niet van doen hier.
In België en Frankrijk doorkruisten we vooral heuvelachtige gebieden, in Spanje ook, maar uitgestrekter met ook enkele pittige bergpassen van boven de 1300 meter. In die zin is de aanloop naar Spanje goed, je bouwt je conditie op.
De Spaanse Camino Frances is onbetwistbaar een onvergetelijke en interessante tocht langs een overweldigende culturele historie, die in ieder dorp tastbaar aanwezig is.
Het gezegde wat we vaak hoorden, het onderweg zijn is belangrijker dan het doel Santiago, kunnen we beamen. Terugblikken op je voorbije leven, zelfreflectie en afstand nemen van de ratrace van het alledaagse horen als vanzelfsprekend bij de tocht. Aankomen in het overdrukke Santiago is daarom ook een emotioneel moment, bij ons een beetje teleurstellend.
Een laatste woord richten wij graag tot jullie, onze supporters en blogvolgers.
Bedankt voor jullie interesse, jullie aanmoedigingen en felicitaties.
Hoe een enkel woord of een korte geschreven tekst een mens kan aanmoedigen, dat gaf ons op moeilijkere momenten de kracht om verder te doen.
Zonder jullie was dat heel anders geweest.
Merci!
En tot morgen op de 70-ste bloemenstoet aller tijden, in Loenhout uiteraard.

EL VERDADERO CAMINO COMIENZA CON LA VUELTA A CASA,
de echte camino begint pas als je weer naar huis gaat...

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid