Wakker worden van het klokkengelui om 7u, de eerste schepen had er ons voor gewaarschuwd, het is toch wat anders dan je biologische klok of het geluidje van mijn gsm.
De bakkerswinkel is onder ons appartement, vers gebakken stokbrood met beleg, onze dagelijkse kost.
We vertrekken omstreeks 8u30 nadat we de sleutels in de brievenbus van het gemeentehuis stoppen, zoals was afgesproken.
Het begint mistig te worden en frisjes, het noodzaakt ons warmere kledij aan te doen.
Het vertrek begint al stevig, een klimmetje van meer dan 12 graden, steil omhoog.
We hebben geluk met onze stalen paarden, die ons vlotjes, maar toch enigszins buiten adem aan de top brengen. Als dat de voorbode is van de overige kilometers gaan we ons best moeten doen.
We hebben de Loire al enige tijd achter ons gelaten, toch duikt er nog een kasteeldomein op. Niet langsheen een rivier maar temidden van het weelderige bosgroen en omgeven door een ellenlange muur in natuursteen. Het moet een huzarenstukje geweest zijn jaren geleden om deze muur te bouwen. Hij is buiten een kleine rimpeling, zoals het bij een ouderling past, nog in goede conditie. Je ziet dat het park achter de muur in goede staat van onderhoud is. Het landgoed is echter verstopt, spijtig,
We fietsen verder langsheen steeds kleiner wordende landbouwpercelen en langs gewassen waar we de naam niet van kennen. Mijn floraincognita-app weet er gelukkig wel alles van. Het zou kafferkoren zijn, ook gekend onder de naam Sorghum. Het blijkt een pseudograan te zijn dat én als veevoer gebruikt wordt, maar ook voor de bereiding van glutenvrij brood. Sorghum, we gaan thuis eens zien of we dat kunnen kopen.
Verder zien we tientallen hectaren met zonnebloemen. Ze zien er troosteloos en uitgedroogd uit, nederig en met hun kopje naar beneden, klaar om geoogst te worden vermoeden we.
We fietsen verder naar het dorpje met de mooie naam Sainte Catherine-de-Fierbois, hier wil je niet voorbijrijden en daarom nemen we een koffietje in het restaurant in het centrum,dat zich opmaakt voor de middagservice.
Vanop het terrasje valt ons oog op een klein kerkje, waar de deur van openstaat. We voelen er ons toe aangetrokken om het eens van binnen te zien.
Binnen in het sobere kerkje, 15de eeuws, met glasramen die verwijzen naar Jeanne d’Arc, wordt er mooie klassieke muziek gespeeld.
We zetten ons en beseffen dat dit het openingslied was bij de begrafenis van onze vader Sooi, mijn schoonvader. Ongewild gaan de haren op de armen en benen rechtop staan, een emo- moment.
We denken samen terug aan onze Jef, Ingrid haar broer, kortelings overleden na een slepende ziekte. Hij is bij ons, we voelen dat…

We gaan verder naar Sainte Maure de Tourraine, naar de gelijknamige geitenkaas, waar we in een snel tempo doorheen fietsen. We merken er het oude pelgrimsgasthuis op, gesierd met de St Jacobsschelp en met de inscriptie op de gevel:
A la belle image, bon vin, bon logis.
Vanaf Nouâtre loopt de route door de brede vallei van de Vienne. Het is er gemakkelijk fietsen op rustige weggetjes. Zelden kunnen we zolang naast elkaar fietsen. In de loodrechte kalkrotsen merken we veel uitgehouwen grotten op, vroeger bewoond, de dag van heden als opslagruimten gebruikt.
In Pussigny maken we een tussenstop en doen hier een picnic , echt de Vienne binnen handbereik.
Ondertussen is de mist helemaal opgeklaard en schijnt de zon volop.
Het is aangenaam fietsweer, weliswaar met een strakke zuidenwind op kop 😞, maar we blijven droog ondanks de aangekondigde regen.
We merken op dat de streek ook verandert, de heuvels worden wat uitgestrekter, de hellingen bij momenten wat steiler.
Het fietsen gaat ook gemakkelijker sinds er kleine Compostelabordjes hangen aan de kruispunten. Je moet niet meer zo gefocust zijn op je routeplan en gps en het wordt rustiger in je hoofd.
Hoewel Ingrid geen krak is in oriëntatie weet ze aan de hand van de stand van de zon en de windrichting haar plan goed te trekken.Dit gecombineerd met het routeplan kunnen we samen de wereld veroveren.
Ik ben ook altijd grote fan geweest van haar anatomisch perfect gevormde benen, maar dat ze ook zo sterk waren, zo sterk, dat wist ik nog niet.
Je hoort haar, terwijl mijn knieën zeuren, zelden klagen. Toch geef ik toe wanneer ze vraagt uit te kijken naar een slaapplaats voor de nacht. We besluiten uit te kijken naar een camping, waar we vanonder het tentzeil de nachtelijke sterrenhemel kunnen aanschouwen.
In Châtellerault, aan de Vienne is er een stadscamping waar we ons aanbieden aan de receptie.
We vragen voor een tentplaats en krijgen prompt een bungalow met 3 slaapkamers, toilet en keukentje toegewezen vanwege ons pelgrimsdoel.
Denk maar een keer aan mij in Compostela prevelt ie nog, de brave man.
We beleven hier nog een fijne avond met ons zelf klaargemaakt avondeten en niet te geloven een flesje witte wijn uit de lokale shop, onze vroegere huiswijn gedurende meer dan 20 jaar, een Gros Plant uit de Loire! Proost op jullie gezondheid, lieve blogvolgers!

Geschreven door Pelgrimsbelevenissen.sus.en.ingrid